ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระธัมป์จำรูปถ่ายแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 178
ได้ยินว่า วานนี้ เธอจะทำกรรมชื่อ นี้ กรรมนี้ ไม่สมควรแก่
บรรพชิตทั้งหลาย, บรรพชิตจะทำวิญญาณ (ขอ) แล้ว ย่อมไม่
สมควร."
[ประทุมร่ายแก่ผู้มื่ตายไปเกิดไปเวจี]
กิริยานั้น โกรธแล้ว ผูกอาฆาตในพระธัมป์ว่า "ในวันก่อน
พระธัมป์อาศัยเหตุว่ากน้ำ กระทำเราให้เป็นคนมักพูดเท็จ ในวันนี้
เพราะเหตุที่เราบิโกฏกฏณมอหนึ่งในสกุลปฏิญาณของตน ซึ่งกล่าว
กษเรว่า บรรพชิตกระทำวิญญาณบิรโกฏ ขอมไม่ควร แม้ผ้า
ท่านก็ให้แก๊กบูชามุนเท่านั้น, โอ! กรรมของพระธัมป์หนัก,
เราจักรู้สึกที่ควรจะระทำแก้พระธัมป์นั้น" ในวันรุ่งขึ้น เมื่อพระ
เณรเข้าไปสู่บ้าน ส่วนตนพักอยู่ในวิหาร จับก่อนไม้ ทุกวัดดู
ทั้งหลายมีมาชนะสำหรับใช้ของเป็นต้น แล้วจุดไฟที่บรรทมตา ของ
พระธัมป์, สิ่งใดไฟไม่ไหม้, เอาพลวงทุบทำลายสิ่งนั้นแล้ว ออกหนีไป
กระทำกละแล้ว เกิดในอเวจีมหารก มหาชนตั้งเรื่องสนทนากว่า
"ได้ยินว่า สังวิหาริกของพระธัมป์ ไม่อทนเหตุสู้ว่ากราวกล่าว
สอน โกรธบรรทมตาลแล้วนี่ไป."
ด้วยภายหลัง กิริยูปหนึ่ง ออกอาจารย์รชดค์ ใคร จะ
เฝ้าพระศาสดา ไปถึงพระเชตวน ถวายบังคมพระศาสดา อันพระ
ศาสดากระทำปฏิสนธิแล้ว ตรัสถามว่า "เธอมาจากไหน?
ทูลว่า "มาจากรุงเทพฯ พระเจ้าข้า."
พระศาสดา มหาสัปตุตรเรา อยู่สบายหรือ?