พระอิ่มบทที่ฎเทืองแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 185 : หน้า 187/288

ประโยค - พระอิ่มบทที่ฎเทืองแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 185 จึงได้ค่าจ้าง. [มารดาปล่อยยุทธ ไปชทานเลี้ยงชีพเอง] ต่อมา ในภาคที่ทราบกันสามารถเที่ยวไป เพื่อก้อนข้าวเลี้ยง ตัวได้ นางวงกระเบื้องในมือแล้ว กล่าวจะบุตรนวนี้ว่า "พ่อ แม่ อาศัยเข้าส่งความลากมากมาย บัดนี้ แม่ไม่อาจเลี้ยงเจ้าได้ อาหาร วัตถุทั้งหลายมีข้าวเป็นต้นที่เขาว่า เพื่อคนทั้งหลายมืดในคำพร่ำและ คนเดินทางเป็นต้นมีอยู่ในนครนี้ เจ้าหน้าที่ไปเพื่อก้อนบานนั่น เลี้ยงชีพเกิด." ดังนี้แล้ว ปล่อยบุตรนวนี้ไป. ทางกรนั้นเพื่อไปตาม ลำดับเรือน ถึงที่แหงคนเกิดในคราวเป็นอานนทเศรษฐีแล้ว เป็นผู้ ระลึกชาติได้ เข้าไปสู่เรือนของตน. ใคร ๆ ไม่ใส่ใจเขาในชุม ประตูทั้ง ในชั้นประเดียว ที่ ๘ พวกตรูงอมปลิสเศรษฐีเห็น (เขา) แล้วมีไหวหวาดเสียงร้องไห้แล้ว. ลำดับนั้น พวกบริวารของเศรษฐี กล่าวกระทบ่นั้นว่า "เองออกไป คนกับพันดีนน" โบยพลาง นำออกไปโยนไว้ที่กองหยากเยื่อ. [พระศาสดาแสดงธรรมแก่ลิสเศรษฐี] พระศาสด มีพระอนามกระเป็นปัจฉิมสนะ เสด็จอินทบทด ถึงที่นี้แล้ว ทอดพระเนตรดูพระเด อันพระเดซั้นทูลถาม แล้ว ศรษบอกพฤติกรรมนันนั้น พระเดจะให้ชมูรลิสเศรษฐีมาแล้ว. หมู่หาชมประชุมกันแล้ว. พระศาสด ศรษรำลุลิสเศรษฐีมา แล้ว ศรษถามว่า 'ท่านรู้คำรานนันไหม ? เมื่อมูลลิสเศรษฐีบั้นนั้น ทูลว่า "ไม่รู้จัก" จึงตรัสว่า "พวกนั้น คืออานนทเศรษฐีผู้บิดา