พระธัมปทัฏฐูถ แปลภาค ๑ : หน้า 125/288

ประโยค- พระธัมปทัฏฐูถ แปลภาค ๑ หน้าที่ 123 แลดูอยู่ ก็ได้เห็นคน ๒ คน ในขณะนั้น ทั่วทั้งกะกำลังขังหูก นางสุขาดากรอหลอด พระเฑระคิดว่า "๒ คนนี้ แม้ในเวลาเก่า ก็ยังทำงาน ในเมืองนี้ ผู้ถืออธิปญญวา ๒ คนนี้ เห็นจะไม่มี, เราจักรับบัดแม้ประมาณกระบวย ๑ ที่ ๒ คนนี้ถ้วยแล้ว ทำความสงเคราะห์แก่คน ๒ คนนี้" พระเฑระได้บ่ายหน้าไปตรงเรือนของตน ๒ คนนั้นแล. ท่วงสกะ ทอดพระเนตรเห็นพระเฑระนั่งมาอยู่ จึงรำลึกนางสุขาดาว่า "หล่อน พระผู้เป็นเจ้าของเรา เดินมาทางนี้, เธอจงนั่งทำเป็นเหมือนไม่เห็นนาทเสีย, ฉันจักลาว่านาทสักครู่หนึ่งแล้วจึงถ้วยบิณฑบาต" พระเฑระได้ม้ายืนอยู่ที่ประตูเรือนแล้ว. แม้ ๒ ผิวเนื้อแล้ว ก็ทำเป็นเหมือนไม่เห็น, ทำดารงานของตนฝ่ายเดียว คอยอยู่บ้านรับนั่นแล้ว. ครั้นนั้น ท้าวสกะ คราวว่า "ที่ประตูเรือนดูเหมือน (มี) พระเฑระยืนอยู่ปากนั้น, เธอจงไปตรวจดูอิ่น." นางสุขาดา ตอบว่า "ท่านจงไปตรวจดูเถอ นาง." ท้าวเธอเสด็จออกจากเรือนแล้ว, ทรงในพระเฑระด้วยบุญงามประดิษฐ์แล้ว, เอาพระหัตถ์ดัง ๒ เท้าพระธเนแล้ว ถอนใจ เสด็จลูกขึ้น, ยอพระองค์ลง หน่อยหนึ่ง คราวว่า "พระผู้เป็นเจ้า เป็นพระเฑระรูปไหนหนอแล?" แล้วคราวว่า "ตนของผมฝ่าฝน" ดั่งนี้แล้ว, ทรงวางพระหัตถ์ไว้เหนือพระฉลาก (ป่องหน้า) ทรงแหงนดูแล้ว, คราวว่า "โอ ตายจริง!, พระผู้เป็นเจ้พระมหากัศสะของเรา นาน ๆ จึงมาฝังประดูกระท่อมของเราน, มื้ออะไรอยู่ในเรือนบ้างไหม?" นางสุขาดา