พระธัมม์ปทิตฺฐานแปล ภาค ๑ - หน้า 262 : หน้า 264/288

ประโยค๙ - พระธัมม์ปทิตฺฐานแปล ภาค ๑ - หน้า 262 ในเวลานั้นนั่นเอง แมพระเดชะ เข้าจบาน ออกจากสมบัติ แล้ว เห็นพรหมนั่น คิดว่า "พรหมนั่นได้ไทยธรรมแล้ว หวัง อยู่ซึ่งการมาของเรา การที่เราไปในที่นั้น คง" ดังนี้แล้ว จึงหม่ผ ผิวผสมภูติ ถือตาม แสดงตนอยู่แล้วที่ประตูเรือนของพรหมนั่น นั่นนั่นเอง เพราะเห็นพระเดชะเท่านั้น จิตของพรหมนิล่อล่อใส แล้ว. ลำดับนั้น เขาไปหาพระเดชะนั้น ไปแล้ว กระทำปฏิสนธิ นิมนต์ให้บุกเข้าโมในเรือน ถือตอคืบเต็มด้วยข้าวปายาส เกลื่อนใน บาตรของพระเดชะ พระเดชะรับก็หั่นแล้วจึงเอามือปิดปาดตร์. ที่นั้น พรหมนั่นกล่าวว่ะพระเดชนี้ว่า "ท่านผู้เจริญ ข้าวปายาสนี้สักกว่า เป็นส่วนของคน ๆ เดียวเท่านั้น, ขอโทษจงทำความสงเคราะห์ใน ปรโลกแก่กระผมเกิด, อย่าทำความสงเคราะห์ในโลกนี้เลย; กระผม ปรารถนาอย่ให้ให้สลีเดียว" ดังนี้แล้ว จึงเกสลงทั้งหมด พระเดชะนั่นในที่นั่นนั่นแนล. ครั้นในเวลาสีอยู่ก็ เขาถวายผ้า สุกแกมันนั่น แก่พระเดชะนั้น ไหวแล้ว กล่าวอย่างนี้ว่า "ท่านผู้ เจริญ แม้กระผมพึ่งบรรลุธรรมที่ท่านเห็นแล้วเหมือนกัน." พระเดชะ ทำอญโมทนาแก่พรหมนั่นว่า "จงสรรเสริญนั่นพรหมนั่น" ลูกขึ้นจากอาสนะหลี่ไป เที่ยวอารักโดยลำดับ ได้ถึงพระเถรวัน แล้ว. [พรหมนั่นอาจตายไปเกิดในกรมสวรรค์ดิว] ก็ท่านที่บุคคลถวายแล้วในกรมวัดดก ย่อมตั้งผู้ถวาย ให้รำรวยอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น แมพรหมนั่นถวายทานนั้นแล้ว มี