พระอธิการภูมิฉะกูดแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 268 : หน้า 270/288

ประโยค - พระอธิการภูมิฉะกูดแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 268 สามเณร กล่าวว่า "ท่านขอรับ ถ้ากระนั้น พระผู้เป็นเจ้า ทั้งหลาย ผู้มีความต้องการผักก้ามพล จงมากะระผมเกิด" แล้ว ให้บอกกุฎิในวิหารทั้งสิ้น ภิกษุทั้งหลาย คิดว่า "พวกเราก็เข้าไปกับ สามเณรแล้ว น้ำผักก้ามพลมา อาศัยสามเณรผู้มีอายุ ๗ ปี ออกไป แล้วประมวลพันธูป สามเณรนั้น มีไฟแม้เกิดขึ้นว่า "เราเข้าได้ ผักก้ามพล แต่ที่ไหน เพื่อภิกษุประมาณเท่านี้" พวกกุฎิหล่านั้น บายหน้าสู่พระนครไปแล้ว จริงอยู่ ทนที่บุคคลอวยดีแล้ว ย่อมมีอานุภาพนี้ดี สามเณรนั้น เที่ยวไปตามลำดับเรือนนอกพระนครเท่านั้น ได้ผักก้ามพลประมาณ ๕๐๐ ผืนแล้ว จึงเข้าไปภายในพระนคร พวกมนุษย์นำผักก้ามพลมาแต่ในที่นี้ ส่วนบูรบุญหนึ่ง เดินไปโดยทางประตูตลาด เห็นชาวร้านตลาดคนหนึ่ง ผนังคีผะ ก้มพล ๕๐๐ ผืน จึงพูดว่า "ผู้เจริญ สามเณร รูปนึงรวมผักก้ามพลมาอยู่ ท่านจงซ้อนผักก้ามพลของท่านเสียเถิด ชาวร้านตลาด ก็สามเณรนั้น ถือเอาสิ่งที่เขาให้แล้วหรือที่เข้ายังไม่ให้ บูรณ. ถือเอาสิ่งที่เขาให้แล้ว ชาวร้านตลาดพูดว่า "เมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้ารับปรกษนา เราจักให้; หากเราไม่ปรกษนา, จักไม่ไหว; ท่านจงไปเสียเถิด" ดังนี้แล้ว ถึงส่งาไป.