การบูชาพระศาสดาด้วยดอกไม้ : หน้า 208/288

ประโยค - พระอุปัชฌาย์ ภาค ๑ - หน้า ป 206 [นายมาลาการบูชาพระศาสดาด้วยดอกไม้] ครั้งนั้น นายมาลาการเห็นภาพพระผู้มีพระภาค เช่นกับ ด้วยรัตนะอั้งมีค้าและทองอั้งมีค่า และพระสรีระซึ่งประดับแล้ว ด้วยหมู่รูปสัญลักษณะ ๑๒ มีส่วนแห่งความงามด้วยพระสรีระคืออูน- พัชญนะ ๘๐ มิตรเบื้องใสบแล้ว คิดว่า "เราจักทำบูชานี้ยิ่ง แต่พระศาสดาอย่างไรหนอแล?" เมื่อไม่เห็นสิ่งอื่น จึงคิดว่า "เรา อัญบูชาพระผู้มีพระภาคด้วยดอกไม้หลากนี้" คิดถึงว่า "ดอกไม้หลากนี้ เป็นดอกไม้สำหรับบูชาพระราชะประจำ, พระราชา เมื่อไม่ทรงได้ ดอกไม้หลานี้ พึงให้ของอร่อยบ้าง พึงให้ามบ้าง พึงบำใสเสีย จากแว่นแคว้นบ้าง, เราจะทำอย่างไรหนอแล? ครั้งนั้น ความคิด อย่างนี้ได้มีแก่นายมาลาการนั้นว่า "พระราชา ทรงนำเสียดำ ขับเสียงกะแว่นแคว้นนี้ก็พระราชนนั้น แม้พระราชทาน แกเรา พึงพระราชาท่านอเสกว่าสักกี้ในองค์นานนี้; ส่วนการ บูชาพระศาสดา อาจเพื่อประโยชน์เกื้อกูลและความสุข แก่เราใน โภคิ้นบเป็นเอนกที่เดียว" สะระชีวิตของตน แด่พระตกดดแล้ว นายมาลาการนั้น คิดว่า "จิตเบลือใสของเราไม่กลืนกลายเพียงใด; เราจักทำบูชานี้เพียงนั่นที่เดียว" เป็นผู้จริงบันเทิงแล้ว มีจิต เบิกบานและแช่มชื่น บูชาพระศาสดาแล้ว. ๑. เช่นกันด้วยพวงแก้วและพวงทองอีกว่า โบรรกว่า เช่นกันด้วยพวงแก้วและพนมทองก็มี.