พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 73 : หน้า 75/288

ประโยค - พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 73 [พระเจ้าปเสนทิโกศลขอให้ผู้นำบูชา] ก็โดยสัมมืยนั่นแล้ว พระเจ้าพิมพิสารและพระเจ้าเสนาทิโกค หลั่งก็เป็นพระภัษฎาของพระกนิษฐ์กันและกัน ต่อวันหนึ่ง พระเจ้าโกศลทรงดำรว่า "คนมีกโกนับไม่ฉ้วน มีกุปนา กั่ว ๕ ย้อมอยู่ในแคว้นพระเจ้าพิมพิสาร ในแคว้นของเรา ผู้เช่นนั้น แม้เพียงคนเดียว ก็ไม่มี ; อย่ากระนั้นเลย เราพึงไปสู่กองของพระเจ้าพิมพิสารของผู้นิญญามากสักคนหนึ่ง." พระองค์เองก็ไปในพระนครนั้นแล้ว องพระทรงทำปฏิสัน- ถารทูลถามว่า "พระองค์สิดามา เพราะเหตุไร?" จึงตรัสว่า "หมอมนฉันมา ด้วยประสงค์ว่า "คนมีโกนับไม่ฉ้วน มีกุปนาม ตั้ง ๕ คน อยู่ในแคว้นของพระองค์, หมอฉันจึงพาคนหนีจาก ๕ คนนั้นไป, ขอพระองค์จงประกนกคนนี้ใน ๕ คนนั้น แก่ หมอฉันเกิด." พิมพิสาร. หมอฉันไม่อาจจะให้ตรกูลใหญ่ ๆ ย้ายได้. ปลนทิโกศล. หมอฉันไม่ได้ ก็ฉะนี้ไม่ไป. [มอบอนุชัศรอให้พระเจ้ากศล] พระราชา (พระเจ้าพิมพิสาร) ทรงปรึกษากับพวกอำมาตย์ แล้ว ตรัสว่า "ชื่อว่าการขยายตระกูลใหญ่ ๆ มีโสตียลสุดเป็นต้น เช่น กับแผ่นดินไหว, บุตรของมนุษกมหาเศรษฐี รีอธิษฐานอวัยเศรษฐี รีอธิษฐานอวัยเศรษฐี รีอธิษฐานอวัยเศรษฐี, หมอฉันจึงปรึกษากับเธอเสร็จแล้ว ถามกว่าว่า"คำผี"ในแล้ว รับสั่งให้เรียกธนูอิษฐเศรษฐีมาแล้ว ตรัสว่า "พ่อ พระเจ้า