พระบรมราชโองการแปล ภาค ๑ หน้า 219 : หน้า 221/288

ประโยค- พระบรมราชโองการแปล ภาค ๑ หน้า 219 ๑๑. เรื่องชมพูทวีป [๒๕๕] [ข้อคามเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวนา ทรงปรารภชมพูทวีป ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า “มาส มาส คูณคุณ” เป็นต้น. [กฎบูพำรงพระเถระ] ได้ยินว่า ในกาลแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสปป์ ในอดีตภาค กฎบูพำรงบ้านคนหนึ่ง สร้างวิหาร (ถวาย) แก่พระเถระรูปหนึ่งแล้ว บำรุงพระเถระผู้อยู่ในวิหารนั้นด้วยปัจจัย ๔. พระเถระ ฉันในเรือนของกฎบูพำรงเป็นนิตย์. ครั้งนั้น กฎบูพำรงาสร้างรูปหนึ่ง เที่ยวบินตามในกลางวัน ถึงประตู้เรือนของกฎบูพำรง. กฎบูพำรงเห็นพระเถระนั่งอยู่แล้ว เลื่อนใส่ในอริยาบถของท่าน นิมนต์ให้เข้าไปสู่เรือน องค์ด้วยโภชน้อมประณีตโดยเคารพ ถวายผ้าสาฎกผืนใหญ่ ด้วยเรียนว่า “ท่านผู้เจริญ ท่านพึงย้อมผ้าสาฎกนี้นั่งเกิด” ดังนี้แล้ว เรียกว่า “ท่านผู้เจริญ ผมของท่านยาว; กระผมดำช่างกลับบาก เพื่อประโยชน์แก่กันและกันปลผมของท่าน, จักให้ขัดเมตตาเพื่อประโยชน์เก่าแก่รณยาน” กฎบูพำรง ผู้ฉันอยู่ในเรือนเป็นนิตย์ เห็นลักษณะนั้น ของพระเถระนามนั้น ไม่อาจจิดให้ล่อมใสได้ คิดว่า “กฎบูพำรงนี้ ทำลักษณะนั้นเห็นปานนี้ แก่อภิญญาท่านเห็นแล้วครูเดียว แต่ไม่ทำแก่เราอยู่ในเรือนเป็นนิตย์” ดังนี้แล้ว ไปปลุวาระ. แม้ภายในอริยาบถนี้