ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระธีมปกิจูฏกษาแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 210
ด้วยดอกไม้ทั้งหลายของเรา," ทรงส่งหญิงนั้นไปแล้ว รีบเสด็จไปในสำนักพระศาสดา ถวายบังคมแล้ว เสด็จเที่ยวไปรับด้วยพระศาสดา นั่นเทียว พระศาสดา ทรงทราบความเลื่อมใสแห่งพระทูปย์ของพระราชานั้น เสด็จเที่ยวไปสู่พระนครตามถนนเป็นที่เที่ยวไปด้วย กลอองแล้ว ได้เสด็จไปสู่พระวรกายแห่งพระรามเที่ยงของพระราชา พระราชาทรงรับบาตร ได้ทรงมีพระประสงค์จะเชิญเสด็พระศาสดาเข้าไปสู่พระนครเทียว ส่วนพระศาสดา ได้ทรงแสดงพระอาการที่จะปะทับนั่งในพระสนหลานนั่นเอง พระราชาทรงทราบพระอาการนั้นแล้ว รับส่งให้ครำรีในพระนันนันเอง ด้วยพระคำสัตย์ว่า "ท่านทั้งหลายของกระทำรับโดยเร็ว." พระศาสดาประทับนั่งกับหนิงกุมแล้ว.
ถาว่า "ก็เพราะเหตุไร พระศาสดาจึงไม่เสด็จเข้าเสด็พระราชนเทียร ?" แก้วว่า "(เพราะ) ได้ยว่า ความมืบิดกองอย่างนี้มีมาทีพระองค์ว่า 'ถ่าวเราพึงเข้าไปนั่งในธานใซร์, มหาชนไม่พึงได้เพื่อจะเห็นเรา, คุณของยมทลาการะไม่พึงปรากฏ, แต่ว่า มหาชนจำได้เพื่อเห็นเราผู้นั่งอยู่ ณ พระสนหลวง, คุณของนายยมลการ จับปรากฏ.'" [พระราชาทรงพระราชทานสิ่งของอย่างละ ๗ อย่างจริงอยู่ พระพุทธเจ้ tantas] ท่านี้นั่น ย่อมอาเพื่อจะทำคุณของบุคคลผู้นั่งหลายให้ปรากฏ, ณ ที่เหลือเมื่อจะกล่าวคุณ