พระอิฐปัณฑุกูลตอบแปล ภาค ๑ หน้า 37 : หน้า 39/288

ประโยค - พระอิฐปัณฑุกูลตอบแปล ภาค ๑ หน้า 37 ให้ตาย จึงสมควร." [พวกเจ้านาคะตายสมควรแก่บุพพธรรม] พระศาสดาทรงสับสนั้นแล้ว จึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ความตายอย่างนี้ ไม่สมควรแก่เจ้าคณะทั้งหลายในองค์นี้จริง ถึงอย่างนั้น ความตายที่พวกเจ้าคะยะนี้ได้แล้ว ก็ควรโดยแท้ ด้วย สามารถแห่งธรรมมากในที่เขาไว้ในปางก่อน." ภิกษุ. ขณะพระองค์ผู้เจริญ ก็เจ้าคะยะทั้งหลายมัน ได้กระทำ กรรมอะไรไว้ในปางก่อน? พระศาสดา. ในปางก่อน พวกเจ้าคะยะนั้น รวมเป็นพวก เดียวกัน โปรยทานในแม่น้ำ. ในวันรุ่งขึ้น ภิกษุทั้งหลายยังภูกให้ตั้งขึ้นในปฐมพรว่า "พระ เจ้าวุฒะกะ ยังเจ้าคะยะทั้งหลายอาพรามณานี้ให้ตายแล้ว เสด็จอยู่, เมื่อนโนรถของตนยังไม่ถึงที่สุดนั้นแล, พาขนมีประมาณเท่านั้น (ไป) เกิดเป็นภักษาแห่งปลาและเต่าในสมุทรแล้ว." พระศาสดาเสด็จมาแล้ว ศรัทธาว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมกันด้วยกะอะไรหนอ?" เมื่อภิกษุล่านั้นพูดว่า "ด้วยกถืออันนี้" จิตตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย เมื่อโมรของสัตว์ เหล่านี้ ยังไม่ถึงที่สุดนั้นแล. มัฑจราตัดชีวิตมนุษย์แล้ว ให้ลง ในสมุทรคืออาบาย ๔ ประดุจหวังน้ำใหญ่ ท่วมทับชาวบ้านอันกลับ ฉะนั้นแล้ว ศรัทธาพระคาถานี้ว่า:-