พระบรมปฏิทัศถูกแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 242 : หน้า 244/288

ประโยค - พระบรมปฏิทัศถูกแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 242 "ค้อนเหล็ก ๖ หมื่น บรรจุแล้วโดยประการ ทั้งปวง ย่อมตกไปบนนิสัยของเจ้า ต่อกระหม้อม อยู่เสมอ." [พระศาสดาทรงรับรองว่าเปรตมิมี] พระศาสดา ทรงสถิตถอยคำของพระเจ้าแล้ว จึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย สัตว์นี้ แม้นเร่งอยู่ที่โพธิมินทประเทศ ก็เห็น แล้วเหมือนกัน เราไม่บอก ก็เพื่ออนุเคราะห์แก่คนเหล่านั้น กิเล คนเหล่านั้น ไม่พึงเชื่อคำของเรา ความไม่เชื่อนั้น พึงมีเพื่อพรร ไม่เป็นประโยชน์ก็อถือแก่คนเหล่านั้น' แต่ว่า บัดนี้ เราเป็นพยาน ของโมคคลานะ จึงบอกได้." ภิกษุทั้งหลาย ฟังพระคำนี้แล้ว จึงลูกาถถึงบูรพกรรมของเปรตนั้น. แม้พระศาสดา ก็ตรัสแก่มิกุ เหล่านั้นว่า :- [บูรพกรรมของสัญญากุเปรต] "ดังได้ยินมา ในอดีต ในกรุงพานสี ได้มีบูรพเปลื้อง คนหนึ่ง ถึงซึ่งความสำเร็จในศิลปะของบุคคลผู้ดีคำก้องครรค. บูรพ นั่น ตั้ง ณ ภายในต้นไทร้อยต้นหนึ่ง ใกล้ประดูพระนคร อันพวก เด็กชาวบ้านกล่าวว่า "ท่านจงดีดก้อนกระดูกไปจะไปไหนนั้น แสดงรูปช้างแก่พวกเรา ; แสดงรูปมันแก่พวกเรา" ก็แสดงรูปทั้ง หลายอันพวกเด็กปรารถนาแล้ว ได้อังคูของเขี้ยวเป็นต้น จาก สำนักพวกเด็กเหล่านั้น. ภายหลังวันหนึ่ง พระราชเสด็จไปสู่พระ ราชอุทยาน เสด็จถึงประเทศนั้น พวกเด็กช้อนบูรพเปลื้องไว้ใน