ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอิ่มปฐมฤกษ์แปล ภาค ๑ หน้าที่ 23
เท่านั้น
ต่อมา โดยกาล่วงไป ๒-๓ วัน พระศาสดาส่งไปยังพระ-
ราชินีวิน ประทับนั่งแล้ว พระราชดำรัสวาจาอันว่ามาว่า
"ผ้าแต่พระองค์ผู้เป็นจริง ข่าวลือว่า พวกพระθυาดของพระองค์
ประทานภิทาแห่งมงกุฎสีแพร่มอมฉัน เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึง
ริบเครื่องบริขารของนางวาสนาด้วยทันทีนั่นพร้อมทั้งบุตร ให้ ๆ เพียง
ส่งของคุ้นเป็นทาสและทาสีอาจได้เท่านั้น."
พระศาสดาตรัสว่า "มาหาพิธี พวกเจ้ากาคะทำกรรม
ไม่สมควร, ธรรมดา เมื่อจะให้ ก็ควรให้พระอิศวะที่มีชาติเหมือนกัน;
มหามพิธี ก็อตามภาพพอทูลพระองค์ว่า พระนางวาสขัตติยา
เป็นพระอิศวาขัตติยา ได้อภิเษกในพระราชบรรเชษฐของ
ขัตติยราช, ฝ่ายอัญฑุภุมาย (ดี) ทรงอาศัยบัดร้าชันแลปรายสู่
แล้ว, ธรรมดาว่า ใครครฝ่ายมารค้ำทำอะไร (ได้), โคตรฝ่ายบิดา
เท่านั้นเป็นสำคัญ" ดังนี้แล้ว ตรัสว่า "โบธนาบันฑิตทั้งหลาย
ได้พระราชานตำแหน่งอัครมงคล แก่หญิงผู้ยากจนชื่อภัทร raricat,
และพระคุมาคาที่เกิดในท้องของนางนั้น (ดี) ถึงความเป็นพระราชา
ในพระนครพรานสิ (อัคนวังใหญ่ปู่ศาล) ถึง ๑๒ โยชน์ ทรงพระ-
นามว่า "ภูฏวานรราชา" แล้วตรัสพูชาหราฤษฎก."
พระราชาทรงรับธรรมกถา ทรงยืนว่า "ทรบว่า โคตร
๑. หญิงทานฟัน. ๒. ข. ชา. เอก. ๒๗/๓. ทุรุกาล. ๑/๒๐๔. แด่นี้นนั้น เป็น
กิฏฐาริราชก.