พระธัมมปฏิญาณ ภาค ๑ – หน้า 163 : หน้า 165/288

ประโยค – พระธัมมปฏิญาณ ภาค ๑ – หน้า 163 อีกคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ว่า "พวกเราจับรีโภคภัณฑ์ข้าวสาร แห่งข้าวสารกลิ่นหอมที่เก็บไว้ ๑ ปี ด้วยรสเลิศต่าง ๆ เที่ยวไป." อีกคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ว่า "พวกเราจำให้ขาขาดของครูเคี้ยวเปลา ๆ มีประสบต่าง ๆ เคี้ยวกินเที่ยวไป." อีกคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ว่า "แน่ะเพื่อน พวกเราจักไม่กระทำ กิจอะไร ๆ แม้ อย่างอื่น หญิงทั้งหลาย เมื่อเราว่า "จับให้ทรัพย์, ซื้อว่าไม่ปราถนา ออกไม่มี เพราะเหตุนี้ พวกเรารวมทรัพย์ไว้แล้ว จับประเสริฐประโลม (หญิง) ทำบารักกิจกรรม (การประพฤติผิดในภรรยาของชายอื่น)." เศรษฐีบูรทั้งหมดยอม รับคำว่า "ติเตะ ๆ "ได้ตั้งอยูในถ้อยคำของคนที่ ๔ นั้น จำนิยมแต่เน้นมา เศรษฐีบูรเหล่านั้น ส่งทรัพย์ไปเพื่อ (บำเรอ) หญิงที่รูมามา กระทำบริการกิจกรรมตลอด ๒ หมื่นปี กระทั่งละแล้ว บังเกิดในเวียงมหานคร. เศรษฐีบูรเหล่านั้น ใหม่แล้วในเวียงพุทธนครหนึ่ง กระทำกาลในนรกนั้น ด้วยผลกรรม ก็เกิดในโลกภูมิทนรก (อันลึก) ๑๖ โยชน์ (งลม) ถึงพื้นภายใต้ ๓ หมื่นปี (ลอยขึ้นมาถึงปาก หม้อโดย) หมื่นปีอีก เป็นผู้ใคร่กล่าวตามราคาถา (แต่) ไม่อาจจะกล่าวได้ กล่าวตามอักษรแล้ว ก็ หมุนกลับเข้าไปสู่มืออย่างเดิมอีก พระองค์จงบอก มหาบพิตรว พระองค์ได้สังเกศชื่ออย่างไร ? ที่เธอ." พระราชา เสียงว่า ทู. พระเจ้าข่า.