พระอิ่มบัณฑิตภูมิใจแปล ภาค ๓ - หน้า 156 : หน้า 158/288

ประโยค- พระอิ่มบัณฑิตภูมิใจแปล ภาค ๓- หน้า 156 จงให้ส่วนบุญนั้นแก่เรา" จึงกล่าวว่า "เราให้ นาย" เมื่อพระยา นาค กล่าวแล้วก็ว่า "ท่านนองให้," ก็กล่าว (ยิ้นคำ) ว่า "เราให้ นาย." พระยานาวับนั้น ให้ส่วนบุญอย่างนั่นสิ้น ๒-๓ คราวแล้ว จึงได้ให้ฉัตรองค์กองคอเกราะและดอกอุบ (แก่นรุ่นนั้น). ฝ่ายพระราชา ทรงกล่าวว่า "ธรรมมานุมัยก็หลาย มี้มน์ มาก, ถ้าฉรุ่นนั้น พิงได้ (ของนั้น) ด้วยอุบายนางอย่างไร่, กิ ของเราไม่พึงสำเร็จ," ท่าวเราเฝ้ารับสั่งให้ไปประตู (เมือง) เสียแต่ วันที่เดียว แล้วให้นุงกาดไปยังสำนักงานพระองค์. นุงเมื่อนั้น มาท่านในเวลาพระราชทรงสนานเหมือนกัน เมื่อไม่ได้ประดุ ก็เรียกนาคมาประตุ กล่าวว่า "ท่านนองเปิด ประตู." คนนายประตุกล่าวว่า "เราไม่อาจจะเปิดได้, พระราชา รับสั่งให้นุงกาดไปยังพระราชมณเทิร์เดกายวันดังเดียว." นุง นั้น แม้บอกว่า "เราเป็นราชฤทธิ, ท่านนองเปิดประตู" เมื่อไม่ได้ ประตู จึงคิดว่า "บัดนี้ เรา" ไม่มีชีวิต, เราจักทำอย่างไรหนอ แล้วโยนกอดินไปที่ธรณีประตูบานน คงดอกไม้ไว้นน ธรณีประตูนั้น ตะโกนร้องขึ้น ๑ ครั้งว่า "ชายพระนคร ผู้จิตใจ ทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลาย จงรู้ความที่ก่ออ่างขึ้นทำตาม รับสั่งของพระราชาแล้วเถิด; พระราชาทรงใคร่ยังเราให้พาทีา ด้วย เหตุไม่สมควร" แล้วคิดอยู่ว่า "เราเจ็บไปที่ไหนหนอแสล? ได้ทำ ความตกลงใจว่า "ธรรมกายก็หลาย มีโออ่อนโยน, เราจักไป สู้วาหลั้งอน." ธรรมกายสัตว์เหล่านี้ ในเวลาได้รับสุข ไม่ทราบ