ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอุโบสถพระบฏฉบับแปล ภาค 1 - หน้า 244
ได้พระราชทานบ้านส่วย 4 ตำบล ในครึ่ง 4 แห่งเมือง อมาตย์
ผู้พร่ำสอนอรรถและธรรมของพระราชทานความนั้นแล้ว จึงกล่าว
คำนี้ว่า :-
"ชื่อว่าคำเป๊ะ แม้เช่นในชนหนึ่ง ยังประโยชน์
ให้สำเร็จได้ ท่านองดูดีด ด้วยการคิดตาม
ประสานเปลี่ยน บูรณเปลี่ยนได้บ้านส่วย อันดับอยู่
ในครึ่งทั้ง 4."
(ก็อามาตย์นั่น โดยสมัยนั้น ได้เป็นพระผู้มพระภาค คือเรานี่เอง). ครั้งนั้น บูรณคนหนึ่ง เห็นสมบัติอันบูรณเปลี่ยนได้แล้ว จึงคิดว่า "บูรุนั่นเป็นคนเปลี่ยย อาศัยศิลปะนี้ จึงแล้วซึ่งสมบัติใหญ่นั้น
แม้ศึกษาศิลปะนี้ไว้ก่อน." เขาเข้าไปหาบูรณเปลี่ยน ไหวแล้วกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ ขอท่านจงให้คลื่นนี้แก่ข้าพเจ้าดิ." บูรณเปลี่ยน กล่าวว่า "พ่อ เราไม่อาจให้ได้." เขาถูกบูรณเปลี่ยนข้ามห้าม
แล้ว คิดว่า "ช่างเถอะ เราจักยังบูรณเปลี่ยนนี้ให้ดี" จึงกระทำกิจมีการขว่มอันดีและเข้าเป็นกัน แก่บูรณเปลี่ยนอยู่ ให้บูรณเปลี่ย่นนี้ดีแล้ว สิ้นกาลนาน วิ่งจนอ่อนบ่อย ๆ แล้ว บูรณเปลี่ย็ดคิดว่า
"คนนี้มีอุปการะแกเราเหลือเกิน" จึงมิตรอเพื่อห้ามเขาได้ ให้เขาศึกษาศิลปะแล้ว กล่าวว่า "พ่อ ศิลปะของท่านสำเร็จแล้ว บัดนี้ท่านจักกระทำอะไรล่ะ?"
บูรณ ข้ามเจ้าจักไปทดลองศิลปะในภายนอก.
บูรณเปลี่ยน ท่านจะทำอย่างไร ?