ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคพระปรามปาฏิหาริย์ภาค ๑ หน้าที่ 88
ยานไปนั่นแน่ เราจะพูดว่า “ใครอยากไปกับนางวิสาขานั่น ก็ลงไป,
ผู้ไม่อยากไป ก็อย่าไป.”
ลำดับนั้น เศรษฐีอีตว่า “จีดาของเรา จักไปหลังนี้ นั่งใน
ห้อง ให้ดนั่งในที่ใกล้แล้วได้ให้อางวัลว่า “แม่ ธรรมคํูกผู้หญิงอยู่
ในสกลผิว รักษาภรรยาของแล้ว จะกร. แม่มีเศรษฐีนี้
นั่งในห้องด้านไป ได้ฉันโอวาทของธนูชัยเศรษฐีแล้ว.
[โอวาท ๑๐ ข้อของเศรษฐี]
ฝ่าย (ธนูชัย) เศรษฐีนี้นั่ง สอนจีดอย่างนั้นแล้ว ให้ฉัน
๑๐ ข้อว่า “แม่ ธรรมคํูกหญิงที่อยู่ในสกลพ่อแม่ผัว ไม่ควร
นำไฟภายในออกไปขนายนอก, ไม่ควรนำไฟภายนอกเข้าไปภายใน, พึง
ให้แก่คนที่ให้เท่านั้น ไม่พึงให้แก่คนที่ไม่ให้, พึงให้แก่คนที่ให้ทั้ง
ที่ไม่ให้, พึงนั่งให้เป็นสุข, พิงบริโภให้เป็นสุข, พิงนอนให้เป็นสุข
พิงบำเรอไฟ, พิงนอนอ่อนเทวดาใน” ดังนี้แล้ว ในวันรุ่งขึ้น
เรียกประชุมเสนาทั้งหมดแล้ว จึงอาคุณมี ๘ คนให้ผู้ค้าประกัน
ในท่านมาถลางราชเสนาทแล้ว กล่าวว่่า “ถ้าโทษเกิดขึ้นแก่จีดของเรา
ในที่ ๙ ไปแล้ว, พวกท่านพึ่งจะว่า” ดังนี้แล้ว ประกันอีตด้วยเครื่อง
ประดับช่อหาดาดปลาสรณ์ ซึ่งมีค่าได้ ๕ โกฏิ ให้ถวายทรัพย์ ๕๕ โกฏิ
เป็นค่าจุนสำหรับอาบ ให้ขึ้นสู่ฐานแล้ว ให้คนเที่ยวตีคลองประกาศ
ในบ้านสัว ๑๔ ตำบลอันเป็นของตน เท่าทราบรามิ รอบเมือง
สาเหตุว่า “ชนผู้ออกไปกับจีดาของเรา ก็ลงไป.”
ชาวบ้าน ๑๔ ตำบลพอได้ยินเสียง จึงออกไปไม่เหลือใคร ๆ