พระธัมมปฏิฐิ: การสนทนาเกี่ยวกับธรรมะและการฟังธรรม : หน้า 63/288

ประโยค๒ - พระธัมมปฏิฐิถูกถามแปลภาค ๑ หน้าที่ 61 [อุบลสิกา ฟังธรรมแล้วถูกอาจชีวิตคา] พระศาสดาว ทรงเริ่มธรรมกสำหรับอนโมน่า ด้วยพระสุ- เสียงอันไพเราะ. อุบลสิกา ฟังธรรมลงให้สาธุรวมว่า "สารู สารู." อาจุุสิกาอยู่ห้องหลังนั้นแล้ว ได้ยินเสียงให้สาธุรวมแล้ว ฟังธรรมอยู่ ไม่อาจจะอดทนอยู่ได้ จึงออกไป ด้วยคิดว่า "นี่แหละ นางไม่เป็นของเรา" ดังนี้แล้ว คำอุบลสิกาและพระศาสดาว โดยประกาศต่าง ๆ ว่า "อีกพกณิ มีเป็นคนจิได้ๆ. มิงกงทำ ลักษณะนี้แก่สมะเน้นเดิม" ดังนี้เป็นต้น หนนี้ไปแล้ว. [อุบลสิกา มิตติฟังซ่าน] อุบลสิกา ละอาย เพราะอ้อมคำของอาชีพนั้น ไม่อาจจะส่งจิต ซึ่งถึงความฟังซ่าน ไปตามกระแสแห่งเขาได้. ลำดับนั้น พระศาสดาว ครุสSimilarly, "อุบลสิกา เธอไม่อาจ ทำจิตให้ไปตาม (แนว) เทานาได้หรือ?" อุบลสิกา. พระเจ้าค่ะ เพราะอ้อมคำของอาชีพนี้ จิตของ ข้าพระองค์ เข้าถึงความฟังซ่านเสียแล้ว. พระศาสดาว ครุสว่า "ไม่ควรจะถึงลักลี่อ้อมคำที่ชนผู้ไม่เสมอ ภาคนี้เห็นปานนี้กล่าว การไม่คำนี้ถึงล้อคำเห็นปานนี้แล้ว ตรวจ ดูดีๆทำแล้วจะมีได้ทำของตนเท่านั้นจึงควร" ดังนี้แล้ว คำพระ ครุสว่า:- ๑. อบุณสูตรตุ๊ด แปลตามศัพท์ว่า สิ่งความเป็นอย่างอื่น.