ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอิ่มปัตถูฏจะแปลภาค 3 หน้าที่ 264
แล้ว โดยล่วงไป 10 เดือนก็ได้ถวายข้าวบูชามาสต
มีน้ำน้อย แก่นกฐินประมาณ 500 รูป มีพระสารธรรมะเป็นพระธาน
เหมือนกัน ได้ยินว่า นี้เป็นผลแห่งข้าวบูชาที่ทรกถวายแล้ว ใน
เวลาที่ตนเป็นพรหมสูนิในกาลก่อน ก็ได้นบงคลทีพวกกฐินกระทำ
ในวันที่ทอดพระกิน พวกกฐินให้ท่านน้ำบาแต่ตะแม่เห็ดตรู ประดับแล้ว
ให้บนเม็งบนผ้ากัมพลิมค่าแสนหนึ่งบนนที่นอนอันมีสิริ
[ทราบบริจาคทาน]
ทราบนั้น นอนอยู่บนผ้ากัมพลนั่นเอง เลดผพระเถระแล้ว คิด
ว่า "พระเถระนี้ เป็นบูรพาจารย์ของเรา, เราได้สมบัติ เพราะ
อาศพระเถระนี้, การที่เราทำการบริจาคอย่างนี้แก่ท่านผู้นี้ ควร"
อนุญาติบลำไปเพื่อประโยชน์แก่การรับศีลขอบ ไดเอนิ้วถือเกี่ยว
ผ้ากัมพลยื่นออกไว้ ครั้นนั้น ญาตทั้งหลายของทรกานั้น คิดว่า "ผ้า
กัมพลคล้องที่นิ้วมือแล้ว" จึงปรารถนาจะนำออก ทรากนั้น ร้องให้
แล้ว. พวกกฐิกล่าวว่า "ขอพวกท่านจงหลีกไปิด, ท่าน
ทั้งหลายอย่างง่ายๆ กรองให้เลย" ดังนี้แล้ว จึงนำไปพร้อมกับผ้กัมพลนั้นแล้ว ในเวลาให้พระเถระ ทรากนัช ตั้งมั้วนอกออกจากผ้ากัมพล ให้ผ้ากัมพลตกลง ณ ที่ใกล้เท้าของพระเถระ ลำดับนั้น พวก
ญาตไม่กล่าวว่า "เด็กเล็กลำรู้กระทำแล้ว" กล่าวว่า "ท่านเข้าข้า
ผ้าของบุตรของพวกข้าพเจ้าเอาแล้ว จงเป็นอุปจาริจากแล้วที่เดียว"
ดังนี้แล้ว กล่าวว่า "ท่านเข้าข้า ขอพระผู้เป็นเจ้า จงให้สิขาบท