ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประชโญค - พระจังปทัฬตอภกแปล ภาค ๑ หน้า 172
อย่างนั้น.." เทวดากล่าวพระเทวีเมื่อว่า "อย่างนั้นนะ พระเทวี
ผู้อธิษฐาน อย่างนั้น พระเทวีผู้เจริญ" แล้วบูชาเหมือนอย่างนั้น
พระเทวีมินตราสถ อยู่ ทั้งงพระกันสนง ทั้งงพระสรวล.
ลำดับนั้น พระราชา ตะกละพระเทวีว่าว่า "เธอเป็นบ้างหรือ ?"
พระเทวี. ขอดชะ เพราะเหตุไร? พระองค์จึงตรัสอย่างนั้น,
หญิงทั้งหลายผู้นั่งกับหนอมั่น ไม่ใช่เป็นบ้าง.
พระราชา. เมื่อเช่นนั้น เพราะเหตุไร เธอจึงร้องให้และหัวเราะ ?
พระเทวี ทูลว่า "ขอพระองค์จงสัมเด็จ มหาราช; ก็ใน
อดีตกาล หญิงมั่นเป็นกุลิศา เมื่ออยู่ในตระกูลสาม เห็นแจกผูเป็น
สหายของสามีมาแล้ว ใคร่เพ่งข่าวเพื่อแจกนั้น จึงให้หาปะเพะแก่
นางทาสี ด้วยสั่งว่า 'เจ้ายังซื้อแม่เนียม' เมื่อมาทางนี้นับไม่ได้แล้ว
แล้ว กล่าวว่า เนื้อไม้มิ้ง จัดศีรษะแม่เพ็ทในองอยู่บึงหลัง
เรือน จัดแจงจัดเสร็จ; หมอมั่นฉัน ตัดศีรษะแม่เพ็ทเดียว ใหม่
ในนรก ด้วยศพผลแห่งกรรม จึงได้ฅัดศีรษะแม่เพ็ทด้วยการนับบนแม่เพ็ท
นั่น พระองค์สำเร็จโทษมนีประมาณเท่านี้ เมื่อไรจักฟื้นจากทุกข์,
หมอมั่นจะลิกถึงทุกข์อันใหญ่ของพระองค์ดังนี้ อย่างนี้ิรจ้องให้",
ดังนี้แล้ว จึงคราสพระคาถาไว้ :-
"หมอมั่นตัดคอแม่เพ็ทเดียว ไหม่อยู่แล้ว
ในนรก ด้วยการนับบน (แมง ), บ้านพระ-
องค์ผู้กัลย์รี พระองค์ตัดคอของมุนย์เป็นอันมาก
จักกระทำอย่างไร ? "