พระธรรมปิฎกวัดอับแตลิสา ภาค ๑ - หน้าที่ 144 : หน้า 146/288

ประโยค - พระธรรมปิฎกวัดอับแตลิสา ภาค ๑ - หน้าที่ 144 ข้าพระองค์อ่อนไม่ทราบ แม้การทำตอบ แก่กรรมอ่อนข้าพระองค์ ทำแล้ว ข้าพระองค์ไม่ทราบ แม้ความที่สารถนั้น ใครจะ ถวายภิญญาแก่พระองค์ด้วยอิทธิบาทสทธิ พระองค์ทรงพิจารณา แล้ว หากสมควร จงทรงรับ หากไม่สมควร อย่างทรงรับ" พระ ศาสดาทรงพิจารณาว่า "ครฑทนวันนี้ ใครจะวายแก่เราหรือนอน และ?" ได้ทรงเห็นว่า "ครฑทนวันนี้ ให้คนบุญหลุมใหญในระหว่าง เรือน ๒ หลังแล้ว ให้คนบำตะเดียนมาประมาณ ๘๐ เล่มเกีอน จุดไฟแล้ว ต้องการจะให้ราคาลงในหลุมก่อนเผาจนถึงบิ" ทรง พิจารณาอีกว่า "เพราะเราไปในวันนี้เป็นปัจจัย ประโยชน์จะมีหรือ ไม่มีหนอดา?" ลำาดนั้น ได้ทรงเห็นเหตุว่าว่า "เราจักเหยียดเท้า บนหลุมก่อนเผา, เสือคำแพนที่วางปิดหลุมก่อนเผานั้น จักหาไป ดอกบัวใหญ่ประมาณเท่ากล้อง จักพูดขึ้นท้ายกลบหลุมก่อนเผา, เมื่อ เป็นเช่นนั้น เราจักเหยียบลิบวา ไปยังงบอนสนาม, ภูเขาหรือ ๕๐๐ จัก ไปยังอย่างนั้นเหมือนกัน; มหาชนจักประชุมกัน, เราจักทำอนโมทนา ด้วยอภา ๒ คลา ในสมาคมนั้น, ในเวลากลอนอนโมนา ความ คร่ำครวญธรรม จักมีเสียงว่า ๘ หมื่น ๔ พัน, สิริคุตและครรทิน่า จัก เป็นโสกาเน จักหว่านกองทรัพย์ของตน ในสนาม; การที่เรา อาศัยกุลบุตรนี้ไป ย่อมสมควร" ดังนี้แล้ว จึงทรงรับภิญญา สิริคุตต์ ทราบการรับของพระศาสดาแล้ว จึงบอกแก่ว่าหนึ่ง แล้วบอกว่า "ท่านจงทำสังการะแท้พระโลกเชษฐู"