การสร้างวิหารของนางวิสาขา : หน้า 108/288

ประโยค๒ - พระอิ่มปทูสุภาพแปล ภาค ๑ - หน้า 106 ฉันให้ขายเครื่องประดับนั้น ด้วยคิดว่า "จกจำหน่าย น้องนำเอาสิ่งอันเป็นกับปิยะมา" ไม่เห็นผู้อื่นจะสามารถปรับไว้ accordingly จึงให้ราคเครื่องประดับนั้นเสียของมาแล้ว, หมอฉันจะน้อมเข้าไปยังไหน ในปัจจัย ๔ พระเจ้าข้า?" พระศาสดา ตรัสว่า "เธอควรจะทำที่อยู่เพื่อสงบ ใกล้ประตูด้านปราณปราญานิเดียว นางวิสาขา ทูลรับว่า" สมควร พระเจ้าข้า" มีใจบาน จึงเอาทรัพย์ ๕ โกฎิ ซื้อเฉพาะที่ดิน นางรินสร้างวิหารด้วยทรัพย์ ๕ โกฎิ นอกนี้ [การสร้างวิหารของนางวิสาขา ๕ เดือนแล้ว] ต่อมาวันหนึ่ง พระศาสดา ทรงตรวจดูสัตว์โลกในเวลาใกล้รุ่ง ได้ทอดพระเนตรเห็นอุปนิสัยสมบัติของเศรษฐีบูรณนามว่า มัททียะ ผู้ถูกจากทะเลแล้วเกิดในตระกูลเศรษฐีในภัทรเขา ทรงทำกิจในเรือนของอนาถบิณฑกเศรษฐีแล้ว ก็เสด็จออกพระพัทธตราไปยังประตูด้านทิศอุดร. แม้ความปกติ พระศาสดา ทรงรับภุษาในเรือนของนางวิสาขาแล้ว ก็เสด็จออกทางประตูด้านทิศอุดรน อทินิยม ประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงรับภิกษาในเรือนของอนาถบิณฑกเศรษฐีแล้ว ก็ เสด็จออกทางประตูด้านปราณิ ประทับอยู่ในบูรพามรรค. จนทั้งหลายเห็นพระผู้พระภาค เสด็จดำเนินมุ่งตรงประตูด้านทิศอุดรแล้ว ย่อมรู้ว่า "จกเสด็จกลับไปสู่ภิกษุ." ในวันนั้น แม้นางวิสาขา พอทราบว่า "พระศาสดา เสด็จดำเนิน บ่ายพระพัทธตรไปทางประตูด้านทิศอุดร" จึงรีบไป ถวายบังคมแล้ว กราบพูดว่า ทรงประสงค์จะเสด็จดำเนินไปสู่ที่กริหรือ พระเจ้าข้า?"