บทสนทนาเกี่ยวกับเจ้ากะและพระเจ้า : หน้า 36/288

ประโยค - พระจันทป์ถูกอาบแผ่ ภาค ๑ หน้า 34 'พวกเราเป็นผู้ไม่ฆ่าสัตว์' มีใช่หรือ? ก็เมื่อเช่นนี้ ใดนพวกเจ้า ศาลกะจึง징บูรของเราให้จับหายเลย' ลำดับนั้น บูรณ์คนหนึ่งกราบ ลูกพระเจ้าว่า ท่านเถ้า ท่านบูรณ์สอบถามแล้วหรือ? พระเจ้าว่า ทุกเวลา พวกเจ้ากะยังบูรณ์ของเราให้จับหาย. บูรณ์ บูรณ์ไร ๆ ของพระองค์ชื่อว่า ตายแล้ว ยอมไม่มี ขอเชิญพระองค์จงรับสั่งให้บูรณ์เหล่านั้นเกิด. พระเจ้าว่า เมื่อรับสั่งให้บูรณ์ไม่ทรงเห็นหมดไป แม้นหน่ง. ทว่าเธอเสดัจลากจากที่นั้นแล้ว คำว่า "นาย คนเหล่าใด ๆ บอกว่า 'พวกเราเป็นเจ้ากะย" ท่านทั้งหลาย จงมาคเหล่านั้นหมด; แต่งให้ชีวิต แก่คนที่ยังอยู่ในสำนักงานเจ้ากะยมาหานาม ผู้เป็น พระเจ้าของเรา. เจ้ากะทั้งหลายไม่เห็นเครื่องมือที่ดนพึงถือเอา บางพวก คบหู้บางพวกถือไม้อ้อ ยืนอยู่, ถูกเขาถามว่า "ท่านเป็นเจ้า ศาลกะหรือไม่? เพราะเหตุที่เจ้ากะเหล่านั้น แม้จะตายก็ไม่พูด คำเท็จ; พวกที่ยืนคาบหน่าวอยู่แล้ว จึงกล่าวว่า "ไม่ใช่เจ้ากะนะ, หญิง" พวกกี่ยึดถือไม้ขอว่ากว่า "ไม่ใช่เจ้ากะนะ, ไอ้ออ." เจ้ากะเหล่านั้นและเจ้ากะที่ยืนอยู่ในสำนักงานของท้าวมหานาม ได้ ชีวิตแล้ว. บรรดาเจ้ากะเหล่านั้น เจ้ากะที่ยืนคาบหน่า ชื่อว่าเจ้า ศาลกะหญ้า, พวกที่ยึดถือไม้ขอ ชื่อว่า เจ้ากะไม่อ้อ. พระเจ้าว่า ทุกๆรับสั่งให้เจ้ากะอันเหลือทั้งหมด ไม่วัน