ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอังคมปฏิรูปฎาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 91
๕๐๐ คน เชิญเข้าไปในเรือนแล้ว จึงส่งข่าวนางวิศาขาว่า "สะใภ้ของฉันจงมา, ไหว้พระอรรหันต์ทั้งหลาย."
[นางวิศาขาตำหนิผู้ผัว]
นางเป็นอริสาวกภูมิใจสดับบัน พอ ได้ยินคำว่า "อรหันต์"
ก็เป็นผู้รำรำดี มาสู่บริเวณแห่งอเจละนั้น แล้วดูเจาะ
เหล่านั้นแล้ว คิดว่า "ผู้แจ้งจากอริโอตัปปะเห็นปานนี้ ย่อมื่อชื่อว่า
พระอรหันต์ไม่ได้, เหตุไง พ่อผังจงให้เรียกเรา ๆ ? ติดยืนเศรษฐี
แล้ว ก็ไปอยู่ของคุณตามเดิม.
พอกอเจละเห็นอาการของนางวิศาขานั้นแล้ว จึงติเตียนเศรษฐี
โดยเป็นเสียงเดียวกันทั้งหมดว่า "คุณบุญดี ท่านไม่ให้มายุอันแล้วหรือ
จึงให้สาวกของสมณ โคดมซึ่งเป็นนางกาผินีตัวสำคัญข้ามในที่นี่ ?
งให้ขับไล่ออกจากเรือนนี้โดยเร็ว." เตรู่นนี้คิดว่า "เราไม่
อาจให้ขับไล่ออก ด้วยเหตุเพียงถ้อยคำของท่านเหล่านั้นเท่านั้น, นาง
เป็นอิสระของกุลใหญ๋" ดังนี้แล้ว จึงกล่าวว่า "พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย
ธรรมาคาเด็ก รู้บ้างไม่รู้บ้าง พึงทำ, ท่านทั้งหลายนี้เสียเถอะ" ส่ง
อเจละเหล่านั้นไปแล้ว นั่งบนอาสนะมีคาม บริเวณข้างชูชาม
มิน่าน้อยในถาดทองคำ.
ในสมัยนั้น พระเถระผู้นำเที่ยวบันฑบาทเป็นวัตรรูปหนึ่ง
กำลังเที่ยวบันฑบาท ได้เข้าไปสี่รองหลังนั้นแล้ว นางวิศาขายืนพัด
พอผ่องอยู่ เห็นพระเถระรูปนั้นแล้ว คิดว่า "การบอกพ่อผัวไม่ควร,"
จึงได้ลิ้งออกไปยืน โดยอาการที่พ่อผัวนั้นจะเห็นพระเถระได้. แต่