ความอัศจรรย์ของดอกไม้ที่เป็นพุทธบูชา : หน้า 209/288

ประโยค - พระอิฐพระปฐมภูมิแปล ภาค ๑ หน้าที่ 207 [ความอัศจรรย์ของดอกไม้ที่เป็นพุทธบูชา] นายมาลาการนั้นชูอย่างไร ? ที่แรก นายมาลาการชัดดอกไม้ ๒ กำขึ้นไปบนเม็งบนแน่งพระดกตะก่อน ดอกไม้ ๒ กำนั้น ได้ดังเป็นเทพานในเม็งบนพระเศียร เขาชัดดอกไม้ ๒ กำนี้อีก. ดอกไม้ ๒ กำนันได้อย่างลงามตั้งอยู่ทางด้านพระหัตถาว่า โดยอาการ อันมาลาบังไว้ เขาชัดดอกไม้ ๒ กำนี้อีก ดอกไม้ ๒ กำนี้ ได้หย่อยลงมั้งอยู่ทางด้านพระปฐมางค์ อย่างนั้นเหมือนกัน. เขาชัดดอกไม้ ๒ กำนี้อีก ดอกไม้ ๒ กำนี้ห้อยลงลงมาตั้งอยู่ทาง ด้านพระหัตถ์ซ้าย อย่างนั้นเหมือนกัน. ดอกไม้ ๘ ทะนานเป็น ๘ กำ แวดล้อมพระดกตาดในฐานะทั้ง ๔ ด้วยประกาศะนี้ ได้มี ทางพอเป็นประตูเดินไปข้างหน้าเท่านั้น ข้อดอกไม้ทั้งหลายได้ทันหน้า เข้าชั้นใน หันสีบออกข้างนอก พระผู้มิพระกายเป็นรวาวว่า แวดล้อมแล้วด้วยแผ่นเงิน เสด็จไปแล้ว. ดอกไม้ทั้งหลาย แม้ ไม่มีจิต อาศัยบุคคลผู้จิต ไม่แยกกัน ไม่คลาย ย่อมไปกับพระศาสดา นั่นเทียว ย่อมหยุดในที่ประทับยืน รัสมีเป็นรวาวว่าอาการฟ้ามล ตั้งแสนสาย ออกจากพระสรีระของพระศาสดา พระรงมีออออก (จาก พระกายนัน) ออกจากข้างหน้าของข้างหลัง ทั้งข้างขวาทั้งข้างซ้าย ทั้ง เบื้องบนพระเศียร พระองค์แม่แต่สายหนึ่ง ไม่หยุดไปทางดีรงเบื้อง พระพักตร์ ๆ แม้ทั้งหมดกระทำประทับบนพระศาสดา ๓ รอบแล้วรวม เป็นพระรัศมีประมาณเท่าลำกลามุ่ม พุ่งตรงไปยังหน้ามางเดียว