การเที่ยวไปในบ้านของมุนี : หน้า 57/288

ปะโยค๒ - พระนิพนธ์ปฏิรูปกะนปส. ภาค ๑ - หน้าที่ 55 "มุนีพิงเที่ยวไปในบ้าน เหมือนแมลงลงภูมิยัง ดอก สี และกลิ่นให้ซอกซ้ำ ถือเถา (แต่) รสแล้ววันไป นะนั้น" [แก้ธรรญ] ชาติแห่งสัตว์ผู้กะทำ้นตานชนิดใดชนิดหนึ่ง ชื่อว่ามรในพระ คาถานั้น บทว่า ปุปผ์ เป็นต้น ความว่า แมลงภูมินั้นไปในสวนดอกไม้ ไม่งอกดอก สี และกลิ่นให้ซอกซ้ำ คือว่า ไม่ให้เสียหาย นินไป. บทวา ผลาิติ ความว่า ครับนินไปอย่างนั้นแล้ว ดื่มรสมพอ ความต้องการ คาปเอารสมันไปเพื่อประโยชน์แก่การกระทำน้ำหวาน แล้ว นินไป. แมลงู้นั้น ร่อนลงสู่ไปสู่แห่งหนึ่งแล้ว เก็บรสสู้งเจือ ด้วยรูสันในโพรงไมแห่งหนึ่งแล้ว กระทำสวนหวานให้เป็นน้ำผึ้ง โดยลำดับ; ดอก หรือสี และกลิ่นของดอกไม้นั้น หาดอกซ้ำไป เพราะ การเที่ยวไปในสวนดอกไม้แห่งแมลงภู่นั้นเป็นไปจ๋ายไม่ ที่แท้ สิ่งทั้งหมด ลงเป็นปกติอยู่เนือง. บทพระคาถาว่า เอว่า คาม มฺูมึ จรฺ ความว่า พระ อนาคาริยมึ ต่างโดยเสนะและอเสนะกันนั้น เทียวรับภิญญาในบ้าน โดยลำดับฤกูล. แท้จริง การสื่อสารหรือสื่อมิโกะหามิแต่สุดๆทั้งหลาย เพราะการเที่ยวไปในบ้านของมุนีนี้เป็นไปจ๋ายไม่ ศรัทธาก็ดี โศกะก็ดี