ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระจุฬามณีถูกถามแปลก ภาค ๑ หน้า 19
ทูลเหล่านั้นไปปราบทูลแด่พระราชา (ของตน) พระราชาทรัส
ว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ถืออ่ะ พวกเจองรีบำนวลกิด; ก็ธรรมดาพวก
กันคริ้มล้านีสักคลาม (จะ) พึงส่งมูลลูกสาวของนางทิสา (ก็อาจ
เป็นได้), พวกท่านจึงนำคำดูเด็ดอยู่ในภาษาชื่นเดียวกันกับพระดิด
มา” ดังนี้แล้ว ทรงส่งคระทั่งหลายไป
พวกเขาไปแล้วก็ราบดังว่า “ขอเดชะ พระราชาทรง
ปรารถนาพระดีดผู้สาวร่วมกับพระองค์.” ท้าวมหานามรับสั่งว่า
“ได้ยัง พ่อ” (จิง) ให้ตกแตงนาง ในเวลาสวยของพระองค์
รับสั่งให้เรียกนางมาแสดงอาราส (ประนีง) รวมเสวยกันมาแล้ว
มอบแก้ทุ่งหลาย. พวกเขานางไปยังเมืองสาวดีแล้ว รายูทูล
เรื่องราวนั้นแต่พระราชา
พระราชทรงอพยพ ทรงให้นางเป็นใหญ่กว่าตรัส ๕๐๐ คน
อธิเบกไวในตำแหน่งอัครมหาเสส. ต่อกลานไม่ช้าก็ นาง (ก็) ประสูติ
พระโอรส มีรรณะเหมือนทองคำ. ต่อมาในวันนานพระนาม
พระโอรสนั้น พระราชาทรงส่งพระราชาสุนไปสำนักงานพระอัยกว่ากว่า
"พระนางวาสกัดติยา พระติดแก่นคำกราช ประสูติพระโอรส
แล้ว, จะทรงนานพระนามพระกุมารนี้ว่าอย่างไร ?"
ฝ่ายอำมาตย์ผู้รับพระราชสาสน์นั้นไป ค่อนข้างดูดีง เขาไป
แล้ว ก็ทราบลูกแกะพระอัยกาของพระราชา.
[พระกุมารได้พระนามว่าอุทุตตะ]
พระอัยกานั้นทรงสัปปะเรื่องนั้นแล้ว คราวว่า "พระนางวาสก-