เรื่องราวของสามเณรติสสะและผ้ากัมพล : หน้า 272/288

ประโยค- พระอัมพปทิติฤาแปลภาค ๑ หน้าที่ 270 หนึ่ง ได้ถวายเก็บกุญแจหนึ่ง ด้วยประกายฉัน ครั้งนั้น ภิกษุ ทั้งหลายขนานนามของสามเณรนั้นว่า "กัมพลทยากิตติสาส" ผ้า กัมพลที่สามเณรให้ในวันตั้งชื่อ ถึงความเป็นผ้ากัมพลหนึ่ง ใน เวลานั้นมีอายุ ๗ ปี ด้วยประกายฉัน [ให้ของน้อยแต่ได้ผลมาก] ของน้อยอันบุคคลให้แล้วในฐานะใด ย่อมมีผลมาก ของมาที่บุคคลให้แล้วในฐานะใด ย่อมมีผลมากกว่า ฐานะนั้นยิ่ง พระพุทธสานเสมอได้ดี เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า "กิจกุททั้งหลาย ของน้อยที่บุคคลให้แล้วในหมู่กุฏิอันใดมีผลมาก; ของมากที่บุคคลให้แล้วในหมู่กุฏิอันใดมีผลมากกว่า, หมู่กุฏิอันนี้ ก็นเป็นเช่นนั้น." แม้สามเณรมีอายุ ๙ ปี ได้ผ้ากัมพลหนึ่ง ด้วย ผลแก่ผ้ากัมพลหนึ่ง ด้วยประกายฉัน เมื่อสามเณรรุ่นนี้อยู่ในเชตวัน พวกเด็กที่เป็นญาติมาสู่สนาม พูดจากปราศรัยเนื่อง ๆ สามเณรนั้น คิดว่า "อันเราเมื่ออยู่ใน ที่นี้ เมื่อเด็กที่เป็นญาติพูดอยู่, ไม่อาจที่จะไม่พูดได้, ด้วยดกร เน้นชี้ว่าการสนทนากับเด็กเหล่านี้ เราไม่อาจทำฟังเองได้, ใดน หนอ เราเรียนกันมั่งกุณานุในสำนักของพระศาสดาแล้ว พึงเข้าไป สูป่า." [ติสสะสามเณรออกป่าทำสมุทธรรม] ติสสะสามเณรนั้น เข้าไปไหว้พระศาสดา แล้วบังคมแล้ว ทูลให้พระศาสดารับออกกัมมัฏฐานถึงพระอรหัต ไหว้พระอุปชฌายะ