ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระอัมพปทิติฤาแปลภาค ๑ หน้าที่ 270
หนึ่ง ได้ถวายเก็บกุญแจหนึ่ง ด้วยประกายฉัน ครั้งนั้น ภิกษุ
ทั้งหลายขนานนามของสามเณรนั้นว่า "กัมพลทยากิตติสาส" ผ้า
กัมพลที่สามเณรให้ในวันตั้งชื่อ ถึงความเป็นผ้ากัมพลหนึ่ง ใน
เวลานั้นมีอายุ ๗ ปี ด้วยประกายฉัน
[ให้ของน้อยแต่ได้ผลมาก]
ของน้อยอันบุคคลให้แล้วในฐานะใด ย่อมมีผลมาก ของมาที่บุคคลให้แล้วในฐานะใด ย่อมมีผลมากกว่า ฐานะนั้นยิ่ง
พระพุทธสานเสมอได้ดี เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า "กิจกุททั้งหลาย ของน้อยที่บุคคลให้แล้วในหมู่กุฏิอันใดมีผลมาก; ของมากที่บุคคลให้แล้วในหมู่กุฏิอันใดมีผลมากกว่า, หมู่กุฏิอันนี้
ก็นเป็นเช่นนั้น." แม้สามเณรมีอายุ ๙ ปี ได้ผ้ากัมพลหนึ่ง ด้วย
ผลแก่ผ้ากัมพลหนึ่ง ด้วยประกายฉัน
เมื่อสามเณรรุ่นนี้อยู่ในเชตวัน พวกเด็กที่เป็นญาติมาสู่สนาม
พูดจากปราศรัยเนื่อง ๆ สามเณรนั้น คิดว่า "อันเราเมื่ออยู่ใน
ที่นี้ เมื่อเด็กที่เป็นญาติพูดอยู่, ไม่อาจที่จะไม่พูดได้, ด้วยดกร
เน้นชี้ว่าการสนทนากับเด็กเหล่านี้ เราไม่อาจทำฟังเองได้, ใดน
หนอ เราเรียนกันมั่งกุณานุในสำนักของพระศาสดาแล้ว พึงเข้าไป
สูป่า."
[ติสสะสามเณรออกป่าทำสมุทธรรม]
ติสสะสามเณรนั้น เข้าไปไหว้พระศาสดา แล้วบังคมแล้ว
ทูลให้พระศาสดารับออกกัมมัฏฐานถึงพระอรหัต ไหว้พระอุปชฌายะ