ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประกอบ - พระอัครปภัชฎากษาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 184
คือความตระหนี่ ทำกาลแล้ว ถือปฏิสนธินในของหญิงจันทาล
คนหนึ่ง ในจำนวจกจันทาลพันธะกุล ที่อาศัยอยู่ในบ้านใกล้ประตู
แห่งหนึ่ง แห่งพระนครนั้นนั่นเอง พระราชา ทรงทราบการทำกาละ
ของอานนทเศรษฐีแล้ว รับสั่งให้ธนูลผู้ดูแลของเรา ทรง
ตั้งไว้ในตำแหน่งเศรษฐี.
ครูแหล่งคนจันทาลตั้งพนมันน์ งานเพื่อค่าจ้าง โดย
ความเป็นพวกเดียวกันเที่ยว เป็นอยู่ จำเดิมแต่กาลอีกสี่สิบปีของ
ทรงนั้น ย่อมไม่ได้จ้างเลย ทั้งไม่ได้แม้ข้าวกินไปกว่า
อาหารพอองค์อัตภาพให้เป็นไป พวกเขากล่าวว่า "บัดนี้ เรา
ทั้งหลายแม้ทำการงานอยู่ ย่อมไม่ได้อาหารสักก้อนข้าว, หญิง
กาลคันนี้พึงมีในระหว่างเราทั้งหลาย" ดังนี้แล้ว จึ่งแยกกัน
ออกเป็น ๒ พวก ขนมราดิดาของการนั้นอยู่แผนหนึ่งต่างหาก,
ไกล้ฐานของการนั้นออก ด้วยคิดว่า "หญิงภาพขันธ์เกิดใน
ครูแหล่ง" ทรุกนั้นยังอยู่ในท้องของหญิงนั้นตราบใด, หญิงนั้นได้
อาหารแม้สักขวัญอัตภาพให้เป็นไปโดยฝีมือของทราบนั้น คอลอสตรแล้ว.
ทารกนั้น ได้มีมือและเท้า นั่นดาๆ ทู จูง และปากไม่มีอยู่
ในที่ตามปกติ. ทารกนั้น ประกอบด้วยความวิตกแห่งอวัยวะเห็นปาน
นั้น ได้มีรูนามเกลือเหลือเกิน ดูดปีศากาลุกผุ่น. แม้เป็นเช่นนี้
มารดา ก็ไม่ละบุตรนั้น. จรีอยู่ มารดาอย่างมีความเชื่อใจเป็นกำลัง
ในบุตรอยู่ในท้อง นางเลี้ยงทารกนั้นอยู่โดยฝีมือ, ในวันที่
พาเขาไป ไม่ได้อะไร ๆ เลย, ในวันที่ให้เขาอยู่บ้านแล้วไปเองนั้นแล