พระเจ้าวิจตุทะและเหตุการณ์เมื่อแม่น้ำอีวิด : หน้า 38/288

ประโยค - พระอิฐมปติภูมิภูบาล ภาค ๑ หน้า 36 นั่นแล สิ้น 12 ปี. ฝ่ายพระเจ้าวิจตุทะ ประทับนั่งคอยอยู่ ด้วยทรงดำราว่า "พระ เจ้าตากของเรามาภายในนี้:" เมื่อท้าวนาหมา นั้นชักช้าผู้อยู่ แล้ว ก็เสด็จหลีกไป ด้วยทรงดำราวว่า "พระเจ้าตากเสด็จไปแล้ว." [พระเจ้าวิจตุทะจึงนำทุ่งสวรรค์] พระเจ้าวิจตุทะนั้น เสด็จถึงแม่น้ำอีวิดในเวลาราตรี รับส่ง ให้ตั้งค่ายแล้ว. คนบางพวก นอนแล้วก็หลงทรายภายในแม่น้ำ, บาง พวก นอนบนบกในกายอุณ, แม้บรรดาพวกที่นอนแล้วในภายใน พวกที่มาบาปกรรมอันไม่ได้กระทำแล้วในก่อน มีอยู่, แม้บรรดาพวกที่ นอนแล้วในภายออก. ผู้มีนิยามปกครองนั้นได้กระทำแล้วในก่อน มีอยู่, มดแดงทั้งหลายตั้งขึ้นแล้ว ในที่สุดคนเหล่านั้นนอนแล้ว. ชนเหล่านั้น กล่าวว่า "มดแดงตั้งขึ้นแล้วในที่เรานอนแล้ว, มดแดงตั้งขึ้นแล้ว ในที่เรานอนแล้ว" จึงลุกขึ้น, พวกมีบาปกรรม อันไม่ได้กระทำแล้ว ลุกขึ้นไปนอนบนบก, พวกมาบาปกรรมอัน กระทำแล้ว ลงไปนอนที่อาคาราย. ขณะนั้น มหามณฑลตั้งขึ้น ยงฝนลูกเฝ้ให้ตกแล้ว. ห้วงน้ำ หลามมา ยังพระเจ้าวิจตุทะพร้อมด้วยบริษัท ให้ถึงสมุทรนั้นแล้ว. ชนทั้งหลาย ได้เป็นเหลือแห่งปลาและเต่าในสมุทรนั้นแล้ว. มหาชน ยังคาถึงขึ้นว่า "ความตายของเจ้าคาถา ทั้งหลายไม่สมควรเลย, ความตายนี้ คือพวกเจ้าคาถา อันพระเจ้าวิจตุทะทุบแล้ว ๆ ชื่ออย่างนี้