ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระรัตนปทุมชฎา ภาค ๑ - หน้า 28
เห็นพันธุ์ลำกำลังเดินมา ร่ำร้องกันใหญ่ แจ้งกระทําดิฉด้วยของ
พวกอํามาตย์วุ่นวาย แก่นพันธุ์ฉนั้น
พันธุ์ลาไปโรงจีนฺ์ จิการณฺกดินนั้นแล้ว ได้ค่ำเป็นอัน
ของนั้นแล ให้เป็นเจ้าของ มาหาร ให้สาธุกาเป็นไปด้วยเสียง
อันดัง
พระราชทรงดับเสียงนั้น ครัสมว่า "นีอะไรณกัน?" เมื่อ
ทรงดับเรื่องนั้นแล้ว ทรงโสมัส ให้กอดพวกอํามาตย์เหล่านั้นเม่
ทั้งหมด ทรงมอบการวินิจฉัยแก่พันธุ์ฉะเท่านั้น ตั้งแต่นั้นมาพันธุ์ฉละ
(ก) วินิจฉัยโดยถูกต้อง จำเดิมตั้งแต่นั้นมาพวกอํามาตย์ผู้
วินิจฉัยรุ่นเก่า ไม่ไดจ้าง มีรายได้น้อย ยุ่งในราชการคูลว่า
"พันธุ์ละปราณาเป็นพระราชา"
พระราชทรงเชื่อคำอ๋ามาตย์เหล่านั้น มีได้จจะทรงงับ
พระหฤทัยได้, ทรงดำรึกว่า "เมื่อพันธุ์ฉะถูกมาตายในที่นี้นั้นแล,
ความคราหักเกิดแก่เรา" ทรงรับสั่งให้บูรษีที่แต่งไว้ โจมตี
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัตติ
ปัจจัติ
(Note: The OCR text appears to include some repetitions at the end which might be artefacts or scanning errors.)