พระธัมโมภคัลลาแนะบอกเหตุแห่งการยิ้ม พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 3 หน้า 237
หน้าที่ 237 / 288

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงประสบการณ์ของพระมหาโมคลัลละนะที่ได้พบเห็นอิสรโปรตนหนึ่ง จนนำไปสู่การยิ้มแฉ่และอธิบายถึงอัปลภาพต่างๆ ของปรตที่มีความยาวหลายโยชน์ นอกจากนี้ยังมีการสนทนาเกี่ยวกับบูรพกรรมของกกปรตที่อยู่ประมาณ ๒๕ โยชน์และความทุกข์ที่เกิดจากกรรมในอดีต รวมถึงการแสดงความเคารพต่อคุณธรรมของพระพุทธเจ้าผ่านเรื่องราวที่เปรตได้เล่าให้พระเถรฟัง

หัวข้อประเด็น

-พระมหาโมคลัลละนะ
-เหตุแห่งการยิ้ม
-บูรพกรรมของปรต
-ความทุกข์ของเปรต
-การแสดงความเคารพต่อพระพุทธเจ้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธัมโมภคัลลาแนะบอกเหตุแห่งการยิ้ม [พระมหาโมคลัลทะนะ]บอกเหตุแห่งการยิ้ม พระเถร กล่าวว่า "ผู้มุ่ยอายุ ผมเห็นอิสรโปรตนหนึ่ง จึงได้ทำการยิ้มแฉ่ให้ปรากฏ, อัปลภาพของปรตนั้นเป็นปานนี้, ศีรษะของมันเหมือนศีรษะมนุษย์, อัปลภาพที่เหลือของมัน เหมือนของงู, นั่นชื่อหิปรด โดยประมาณ ๒ โยชน์, เปลวไฟตั้งขึ้นจากศีรษะของมันลามไปจนถึงาง, ตั้งขึ้นจากหางถึงศีรษะ, ตั้งขึ้นในท่ามกลาง ลามไปถึงข้างทั้ง ๒ ตั้งขึ้นแต่งั้ง ๒ รวมลงในท่ามกลาง" ได้ยินว่า อัปลภาพของปรตทั้ง ๒ นั่นแลประมาณ ๒๕ โยชน์, ของปรตที่เหลือ ประมาณ ๓ คาวด, ของอิสรตูนนั้นแล และของกกปรต ประมาณ ๒๕ โยชน์, บรรดาเปรตทั้ง ๒ นั้น อธิปโต เป็นดังนี้ก่อน. [บูรพากรรมของกกปรต] พระมหาโมคลัลละนะ เห็นแม้กกปรต อิสรไไฟไหม้ที่อยู่ที่เขา คิชฌมกู เมื่อจะถามบูรพกรรมของปรตนั้น จึงกล่าวว่า :- "ฉันอจงจบประมาณ ๕ โยชน์, ศีรษะของเจ้า ประมาณ ๘ โยชน์, กายของเจ้าจุดูนประมาณ ๒๕ โยชน์, เจ้าทำกรรมอะไรจึงวิ่งถึงทุกข์เช่นนี้" ครั้งนั้น เปรตเมื่อจะบอกแก่พระเถรนั้น จึงกล่าวว่ากันว่า :- "พระโมคลัลลานะผู้จิร ข้าพเจ้าลีถึงกินมัด ที่เขานำมาเพื่อส่งม์ ของพระพุทธเจ้า พระนามว่า กัสสป ผู้แสดงหาคุณอันใหญ่ ตามปรารณา"
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More