พระธรรมปทุมธูปฉบับคาแปล ภาค ๑ : หน้า 131/288

ประโยค – พระธรรมปทุมธูปฉบับคาแปล ภาค ๑ หน้า 129 "ทวดาและมนุษย์ ย่อมพอใจ แก่อภิภูผู้อื่น การเที่ยวบินนาทเป็นวัตร ผู้เลี้ยงตัวเอง มิใช่เลี้ยงผู้อื่น ผู้บ้านคง ผู้เข้าไปลงแล้ว มีสิตุทกเมื่อ" ก็แล้วกันทรงเป่าผ่านอาณนี้แล้ว ตรัสว่า "ภิภูทั้งหลาย ท้องสักกะ ผู้เป็นออมแห่งเหล่าเทวเจ้า ได้เสด็จมาถวายบิณฑบาต แก่ศรของ เรา เพราะกลิ่นศีล" ดิ้งนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า:- "กลิ่นนี้ คือ กลิ่นละลึก และกลิ่นจันทน์ เป็นกลิ่นเพียงเล็กน้อย ส่วนกลิ่นของผู้มีศีล ทั้งหลาย เป็นกลิ่นชั้นสูง ย่อมกลิ่นฟุ้งไปใน เทวเจ้าและเหล่าสุนุย์" [แก้อรรถ] บรรดาบาเหล่านั้น ว่า อุปปพบุต คือ มีประมาณนิดหน่อย สองบ่าวว่า โย จ สิโวฺติ ควา่ว ส่วนกลิ่นศีลของผู้ดีศีลทั้งหลาย ใด, กลิ่นศีลนั้น หาเป็นกลิ่นเล็กน้อย เหมือนกลิ่นในกาลพักและ จันทน์แดงไม่ คือ เป็นกลิ่นอันโอภาร แผ่ซ่านไปหมดเกิน, ด้วย เหตุนี้น่า กลิ่นศีล จึงเป็นกลิ่นสูงสุด คือประเสริฐ เลิศ ฟุ้งไปใน เหล่าเทวเจ้าและเหล่าสุนุย์ คือ ฟุ้งไปในเหล่าเทพเจ้า และเหล่า มนุษย์ ได้แก่ทองคำทั่วไปก็เท่าใจ.