บทพระอุโบสถและการค้นหาสหายที่เหมาะสม : หน้า 183/288

ประโยค๙ - พระอุโบสถุถูกฉากแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 181 แม่ในกาลก่อน ภิกษุนี้โกรธในเพราะโอวาทแล้ว ก็ประวุธร่ายกูมิ แล้ว (เหมือนกัน); การอยู่ของสงสลปุรณฑ์คนเดียวเท่านั้น ดีว่าการอยู่ร่วมกับคนพลูเห็นปานนั้น ดังนี้แล้ว ตรรศพระคาถา นีวา:- ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไป ไม่พึงประสบหลายผู้ ประเสริฐกว่า ผู้เช่นกับ (ด้วยคุณ) ของตน ใช่ร, พึงทำความเที่ยวไปคนเดียวให้นั้น, เพราะว่า ว่า คุณเครื่องเป็นหลาย ย่อมไม่เป็นเพราะคน พล." [แก่อรรถ] บรรดาเทเหล่านั้น ในบทว่า จร บันติตพิงรบ การเที่ยวไป ด้วยใจ ไม่เกี่ยวกับการเที่ยวไปด้วยอริยาบถ, อธิบายว่า เมื่อแสวงหา กัลยาณมิตรม. บทพระคาถาว่า เสยย สุตมุตโต แนวว่า ถ้าพึงได้ สหายผู้ยิ่งกว่า หรือผู้เหมือนกัน ด้วยคุณก็คือสิต สมา ปัญญาของตน. บทว่า เอกริย แนวว่า ก็ในสหายเหล่านั้น บุคคลเมื่อได้ สหายผู้ยิ่งกว่า ย่อมเจริญด้วยคุณทั้งหลายมีสีสันเป็นต้น, เมื่อใส่สหาย ผู้เช่นกัน ย่อมไม่เสื่อมจากคุณทั้งหลายมีสีสันเป็นต้น, แต่เมื่ออ๋ยโดย ร่วมกันกับสหายที่เดียว ทำการสมโภคและบริโภคโดยความเป็นพวก เดียวกัน ย่อมเสื่อมจากคุณทั้งหลายมีสีสันเป็นต้น. เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาค จึงตรัสค้านว่า "บุคคลผู้เห็น