การเทศน์ของพระอุปัชฌาย์และสามเณร : หน้า 277/288

ประโยค - พระอุปัชฌาย์ท่านถูกถามแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 275 อุปัชฌาย์ของเจ้า กล่าวว่า "พวกเราจะฟังธรรม, เธอจงกล่าวธรรมแก่ผู้อุปัชฌาย์นั้น." พวกอุบาสก ลูกขึ้นพร้อมกันทันที กล่าวว่า "ท่านผู้เจริญ พระผู้ขึ้น้า ของพวกกระผม ยกแต่ บท ๒ บทเหล่านี้คือ "ขอท่านทั้งหลายจงมีความสุข, จงฟันจากทุกข์, หารัฐธรรมาอย่างอื่นไม่, ขอท่านทั้งหลาย จงให้พระธรรมกถิ รูปอื่นแก่พวกกระผมเถิด." ก็สามเณรณีบรรลุพระอรหันต์แล้วก็มีได้ กล่าวธรรมกถาแก่ผู้อุปัชฌาย์นั้นนั้นเลย. [เหตุให้ถึงสุขและฟั่นจากทุกข์] ก็ในกาลนั้น พระอุปัชฌาย์ กล่าวว่า สามเณรนั้นว่า "สามเณร คนทั้งหลายจะมีความสุขได้อย่างไร ? และ จะฟันจากทุกข์ได้ อย่างไร ? เธอกล่าวเนื้อความแห่งบททั้ง ๒ นี้แก่ทั้งหลาย." สามเณรนั้นรับว่า "ดีละ ขอตรบ" แล้วถือฝีดิบิฐิ ขึ้นสู่วิธรรมาน์ ชักผลและเหตุจากนิกายทั้ง ๕ ตั้งแต่เมื่่อธิษฐาน อายุตนะ และโพธิปักขิยธรรม จุดบูชาเมตตาตั้งอยู่ใน ๔ ทิวบี ยิ่งฝัน ลูกเห็นให้ดาวิ กล่าวธรรมกถาด้วยยอดคือพระอรหัต แล้วกล่าวว่า "ท่านผู้เจริญ ความสุขย่อมมีแก่มนุษย์ผู้บรรลุพระอรหันต์อย่างนี้," ผู้บรรลุพระอรหันต์แล้วนั้นแหละ ย่อมฟันจากทุกข์, คนที่เหลือไม่ฟัน จากชาติทุกๆปันนต์ และจากทุกข์ในนรปัญติใด." พระเถร กล่าวว่า "ดีละ สามเณร" การกล่าวโดยบอกอันเธอกล่าวดีแล้ว, บัดนี้ จงกล่าวสารถัญญะเถิด. สามเณรนั้น กล่าวเมื่อสารถัญญะแล้ว. เมื่ออธิษฐาน พวกมนุษย์ที่บำรุงสามเณร ได้เป็น ๒ พวก. บางพวก