พระธัมมาปฏิสันถาร ภาค ๑ - หน้าที่ 77 : หน้า 79/288

ประโยค - พระธัมมาปฏิสันถาร ภาค ๑ - หน้าที่ 77 ร่างกายมีไปปิด ไปสู่งแม่ น้ำด้วยเทียวย. ในวันนี้ถึงตรัฐทั้งหลายของขัดมันศาสนา" กี้นแนบหนทางนั้น ๆ ด้วยตั้งใจว่า "พวกเรา พนเด็กหญิงมีตรกถุที่พึงใจ มีอาทิตย์สมด้วยตนแล้ว จักกล้องด้วยพวงมาลัย." [พราหมณ์พบนางวิสาขา] พราหมณ์แม่เหล่านั้น เข้าไปยังศาลาแห่งหนึ่งรังฝนแม่บ่อน้ำแล้ว ได้ยินอยู่. ขณะนั้น นางวิสาขา มีอายุย่างเข้า ๕๐-๖๐ ปี ประดับประคบด้วยเครื่องอานครบทุกอย่าง อันเหล่าภูมิร้อย คนแวก ล้อมแล้ว คิดว่า "เราจำไปยังแม่บ่อน้ำแล้วอาบน้ำ" ถึงประเทศนั้นแล้ว. ครั้งนั้นแล เมียตั้งขึ้นแล้ว ก็ยังฝืนให้ตก. เด็กหญิง ๕๐๐ รีบเดินเข้าไปสู่อาศา. พวกพราหมณ์จิราณฉาย ก็ไม่เห็นเด็กหญิงเหล่านั้นแม่สักคนเดียว ที่ต้องด้วยลักษณะบาญถณ่นใน นางวิสาขาเข้าไปยังศาลา ด้วยการเดินตามปกตินเอง. ผ้าและอาราธิเปีอก โชก. พวกพราหมณ์เห็นความงาม ๔ อย่างของนางแล้ว ประสงค์จะเห็นฟัน จึงกล่าวว่าแก่กันและกันว่า "ถิ่นาของพวกเรา เป็นหญิงเฉยอะไร, สามของหญิงคนนี" เห็นที่ชัดไม่ใช่. แต่เพียงข้าวปลายอินทิน" ที่นั่น นางวิสาขา พูดกับพราหมณ์เหล่านั้นว่า "พวกท่านว่าใครกัน." พราหมณ์ว่า เธอ แม่. ได้ยินว่า เสียงอันไฟ because ของนาง เปล่งออกประหนึ่งเสียงกังสดาล. ลำดับนั้น นางจึงถามพราหมณ์เหล่านั้นด้วยเสียงอันไฟ เพราะว่า "เพราะเหตุไร ? จึงว่านั่น."