ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธีมปทุม์ฉิกรายแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 171
[เทวทูปาชะนงมัลลิกา]
พระเทววันนัมถวายบังควรมพระราชา (ผู้สัม) ของตนเท่านั้น
แม้ประทับนั่ง ณ ที่สุดแห่งพระราชาหล่านั้น พระราชาก็ล้วต่อพระ-
เทวนี้ว่า "เมื่อเราดำรงอยู่ในตำแหน่งผู้ใหญ่กว่าพระราชางั้นปวง นาง
ยังไหว้สามีของตน ซึ่งเป็นผู้น่อยกว่าพระราชางั้นปวงได้." ลำดับนั้น
พระเทวทั่งกัลพระราชนั้นว่า "เรื่องอะไรกองหน่อฉงต้องเกี่ยวข้อง
ในพระองค์ล่ะ? ก็พระราชาหงส์นี้ เป็นสามีผู้ให้ความเป็นใหญ่
แก่มน้องฉัน, หมอนฉันไม่ไหวพระราชาหงส์นี้แล้ว จักไหว้
พระองค์ เพราะเหตุไร?" เมื่อชนั่นเห็นอู่นั่นเทียว รูกแนวตา-
กล่าวว่า "อย่างนั้น พระเทวผู้เจริญ, อย่างนั้น พระเทวผู้เจริญ"
แล้วบูชาพระเทวนั้น ด้วยดอกไม้กำนี่หนิง.
พระอา ครส่อว่า "ถ้าเธอไม่ไว้ใจไร้ร, เพราะเหตุไรก
จึงไม่ไว้ใจทวดของเรามีอานภาพมากอย่างนี้ ผู้ไม่สิรีแห่งความเป็น
พระราชาแล้ว?" พระเทวทวดว่า "จ้าแต่มหาราช พระราชาทั้งหลาย
อันพระองค์ทรงตั้งอยู่ในบุญของพระองค์ จึงจับได้, ไม่ใช่ทวดจับ
ถวย." เทวดากล่าวว่าพระเทวก็อีกว่า "อย่างนั้น พระเทวผู้เจริญ,
อย่างนั้น พระเทวผู้เจริญ" แล้วบูชาก็เหมือนอย่างนั้น.
พระเทวนี้นูลูกพระราชอธิว่า "พระองค์จักสาวา พระราชา
ทั่งหลายมีประมาณเท่านี่ เทวดาจับให้แก๋น." บัดนี้ ต้นไม้กุหลาบไฟไหม
ณ ข้างซ้ายในเมืองนบนแห่งเทวาดองค์พระองค์, เพราะเหตุไร เทวา
นั่งจึงไม่อาจจะยังไฟนี้ให้ดับได้? ถ้าเทวาดผู้มีอานุภาพมาก