การสร้างเมืองสาเทต : หน้า 76/288

โศกตรั้วว่า "จักพอเศรษฐีมาทรัพย์คนหนึ่งไป, เธอจงไปก็บ พระองค์เกิด." ธนบุชัย. เมื่อพระองค์ส่งไป, ข้าพระองค์ก็กำไป พระเจ้าข้า. พิมพิสาร. ถ้าเช่นนั้น เธอจงทำการเตรียมไปเกิด พ่อ. เศรษฐีนี้ ได้ทำกิจจำเป็นที่ควรทำของตนแล้ว ฝ่ายพระราชา ทรงทำลักษณะใหญ่แก่เขาแล้ว ทรงส่งพระเจ้ามาเสนอให้โศลไปด้วย พระดำรัสว่า "ขอพระองค์จงพาเศรษฐีขึ้นไปเกิด." ท้าวเธอพา ธนบุชัยเศรษฐีนี้ เล็ดไปรับโดยการประทับรถมาส่งในที่ตั้งบวง บรรลุถึงสถานอันสุดาแห่งหนึ่งแล้ว ก็ทรงหยุดพัก. [การสร้างเมืองสาเทต] ครั้งนั้น ธนบุชัยศรี ทูลถามว่า "ที่นี่เป็นแคว้นของใคร ?" ปเสนทิโกศล. ของเรา เศรษฐี. ธนบุชัย. เมื่อสวัตดี แต่ขึ้นไป ไปถามว่าอะไร ? ปเสนทิโกศล. ในที่สุด ๑ โยชน์. ธนบุชัย. ภายในพระนครคับแคบ, ชนบริวารของข้าพระองค์มาก, ถ้พระองค์ทรงไปรดไซรี, ข้าพระองค์ก็พึงอยู่ที่นี่เนาะ พระเจ้าข้า. พระราชทรงรับว่า "ดีละ" ดังนี้แล้ว ให้สร้างเมืองในที่นี้น ได้พระราชทานแก่เศรษฐีที่ผ่านมาแล้วเสร็จไป. เมืองได้นามว่า "สาเทต" เพราะความที่แห่งสถานที่อยู่ ในประเทศนั้น อันเศรษฐีของแล้ว