พระคาถาเกี่ยวกับกรรมดีและผลที่ตามมา : หน้า 215/288

ประโยค๒ - พระฐัมปป์ทัฐจุลจิราภิบาล ๑ - หน้า ที่ 213 เห็นปานนั้น อันบุคคลควรระทําแท้ เมื่อจะทรงสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "บุคคลทำกรรมดีแล้ว ย่อมไม่ด้อยคอยใน ภายหลัง เป็นผู้อิ่ม มีใจ ย่อมสะวยผล ของกรรมใด กรรมนันแล อันบุคคลทำแล้ว เป็นกรรมดี." [แจ๊กอรอ] บรรดาบาปเหล่านั้น สองกว่า ยี่ กฎา ความว่า บุคคล กระทำกรรมใด คือกรรมที่สามารถอธิษฐานมั่นแห่งเทวาดาและ สมบัติแห่งมนุษย์ และนิพพานสมบัติให้เกิด คือมีสุขเป็นกำไร ย่อม ไม่ตามเดือดร้อน โดนที่แท้ บุคคลนั้น ชื่อว่าเป็นผู้ถือบำแงแล้วด้วย กำลังแห่งปิติ และชื่อว่าเป็นผู้เจริญแล้วด้วย กำลังแห่งโสมัส ในขณะที่จะลิง ถึง ๆ เป็นผู้ถือบิใชและโสมัสในภาคต่อไป ย่อมสะวยผล ในทิฐู- ธรรมนันเอง กรรมนันอีกบุคคลจะทำแล้ว เป็นกรรมดี คื่อเป็น กรรมงาม ได้เกล้าสวย. ในเวลาจะเทศนา การตรัสสู่ธรรมได้แก่ตัว ๗ หมื่น ๔ พัน แล้ว ดังนี้แล. เรื่องนายสมบูมลาการ จบ.