ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค – พระอาทิตย์ทั้วดวงแปล ภาค ๑ – หน้าที่ 138
นิรนาถเหล่านั้น รำรำรินดีแล้ว กล่าวแล้ว “กิจของพวกเรา
สำเร็จแล้ว จำเดิมแต่คำสีริล อึ่มในพวกเราแล้ว สมบัติ
ชื่ออะไร จั๋ไม่มีแล้วพวกเรา ?” ที่อยู่ เมืองของสีริคุตต์ใหญ่.
สีริคุตต์เตรียมรับรองนิรนาถ
สีริคุตต์นั้น ให้คนขุดหลุมลาย ๒ ข้าง ในระหว่างเรือน ๒ หลัง
นั้นแล้ว ก็ให้อุดหลวมใส่พืนเต็ม ให้ดอกหลักไว้ในที่สุด ๒ ข้าง
ภายนอกหลุม ให้ผูกเชือกไว้ที่หลักหลุมนั้น ให้ตั้งเท้าหน้าของ
อาณะทั้งหลายไว้บนเบื้องบนหลุม ให้ตั้งเท้าหลังไว้ที่เชือก สำคัญ
อยู่ว่า “ในเวลาที่นั่งแล้วอย่างนี้แหละ พวกนิรนาถจึงมีหัวปกกลง”
ให้คนลาดเครื่องลาดไว้เบื้องบนอาณะทั้งหลาย โดยอาการที่หลุม
จะไม่ปรากฏ, ให้ผ้าดังตุ่มใหญ่ ๆ แล้ว ให้ผูกปากด้วยใบกล้วย
และผักเผา ทำตุ่มปลาหล่านั่นแหละ ให้เป็นตัวเมล็ดข้าวต้มข้าวสวย
เนาใส่น้ำอ้อยและขนมในภายออกแล้ว ให้ตั้งไว้ข้างหลังเรือน.
ครหทินนี้รีไปเรือนของสีริคุตต์นั้นแก่เช้าตรู่แล้ว ถามว่า “ท่าน
จัดแจงสักกระจะเพื่อพระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายแล้วหรือ ?”
สีริคุตต์ เอาสาย ข้ามเจ้าดงแล้ว.
ครหทินนี้ ก็สักกระนั้นอยู่ไหน ?
สีริคุตต์ ข้าวต้ม ในคู่ทั้งหลายนันประมาณเท่านี้ ข้าวสวย
ในคู่ประมาณเท่านี้, เนาใส น้ำอ้อย ขนม เป็นต้น ในคู่ประมาณ
เท่านี้ อาณะปุปู่ได้แล้ว.
ครหทินนี้ กล่าวว่ากลา“ คึด” แล้วก็ไป. ในเวลาที่ครหทินนี้