พระฐัมม์ปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 122 : หน้า 124/288

ประโยค - พระฐัมม์ปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 122 ไม่รู้จักประมาณตัว, จงหลีกไป." นางอัปสรเหล่านี้ฟังเสียงนี้มือของพระเถระแล้ว ไม่อาจจะอัญเชิญขัดแข้งขัดขา จึงหนีไปยังทั่วโลกตามเดิม อันว่าลักษณะตรัสว่า "พวกหล่อน ไปไหนกันมา" จึงทูลว่า "หมอฉันพากันไปสวมบายนายว่า จักถวายบิณฑบาตแก่พระมหากัสสปเณร ผู้ออกจากสมาบัติ พระเจ้า. สักกะ ก็คือพวกหล่อน ถวายแล้วหรือ? นางอัปสร พระเณร ไม่ปรารถนาจะรับ. สักกะ พระเณร พูดอย่างไร? นางอัปสร "ท่านพูดว่า จักทำความสงเคราะห์พวกคนเชิญใจ" พระเจ้า. สักกะ พวกหล่อน ไปกันด้วยท่าการอย่างไร? นางอัปสร ไปด้วยอาการนี้แหละ พระเจ้า [ทำว่าสักกะเปลี่ยนตัวทำบุญแก่พระเณร] ท้าวสักกะ ตรัสว่า "หญิงเช่นพวกหล่อน จักถวายบิณฑบาตแก่พระเณรได้อย่างไร ? ประสงค์จะถวายด้วยพระองค์เอง จึงเปล่งเป็นคนแก่ค่ำคำว่ำอ่อนอารอะไร มีพี่นก มีพี่นก หลังกโลเป็นช่างทุกผู้เฒ่า ทรงทำมังสาอาวุโสตผูเทศนา ให้เป็นหญิงแก่เหมือนอย่างนั้นนั่นแหละ แล้วทรงนิรมิตถนนช่างทุกช่างทุกขึ้นสายหนึ่งประทับจึงหายอยู่. ฝ่ายพระเณร เดินบ่ายหน้านำเข้ามือง ด้วยหวังว่า "จักทำความสงเคราะห์พี่ท้าวคนเชิญใจ" เห็นถนนสายนี้นอกเมืองนั่นแล