ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระจัทม์ถูกชูภาพแปลง ภาค ๑ หน้า 76
นี่ชื่อว่าผิวงาม ก็แหกหญิงแม้คลอดแล้วตั้ง ๑๐ ครั้ง ก็เหมือนคลอดครั้งเดียว ยังสาวรึยังเที่ยง ๆ นี้ชื่อว่า วังงาม ดังนั้น
[เศรษฐีสีจางพรหมณีไปสวาหญิงบุญฤทธิ์]
ครั้งนั้น มารดาบิดาของนางบุญฤทธิ์วรรณกุมารนั้น เชิญพรหมณี
๑๐๘ คนนให้บริโภคแล้ว ถามว่า "ชื่อว่าหญิงที่ต้องด้วยลักษณะเบญจกัลยะนี้ มีหรือ?" พรหมณีคำ่านั้น ตอบว่า "จะ มีอยู่."
เศรษฐีด่าว่า "ถ้ากะนั้น ชน (คือพราหมณ์) ๙ คงจ ไปแสวงหาเด็กหญิงเห็นปานนี้" ดังนี้แล้ว ให้ทรัพย์เป็นอันมาก สั่งว่า "ในเวลาเท่านั้นๆ กลับบ้าน" แล้วก็ให้พรหมณี
รอมหม่โหรลั้น ไปยังนครใหญ่ ๆ แสวงหาอยู่ ไม่พบเด็กหญิงที่ต้องด้วยลักษณะเบญจกัลยะนี้ กลับมาถึงเมืองสากด โดยลำดับ
ในวันที่มนักบัณฑิตกุบีปิด วิจิดนี้ว่า "การงานของพวกเราคงสำเร็จในวันนี้"
[งานประจำปีของนครสากด]
คือในนครนั้น ชื่อว่านักบัณฑิตกูเปิดม่ามีประจำปี ในกลานั้น แม้ศรลูกที่ไม่ออกภายนอก ก็ออกจากเรือนกับบริวาร มี
๑. วิจิตบุตร นักบัณฑิตเปิดเผย เป็นงานประจำปีของนครสากด ในงานนี้ชาวเมืองทุกคนเผยร่างโดยปราศจากผ้าคลุมปิดหน้า เดินเท้าไปยังแม่น้ำ.