การกระทำกรรมและผลที่ตามมา : หน้า 205/288

ประโยค๑ - พระเริ่มบาปทัชถูกฉํลี่ย แปลก ภาค ๑ - หน้าที่ 203 ชวนนั้นไปยังสำนักงานพระศาสดาในเวลาขืน ทูลถามพระศาสดา ว่า "จังแต่พระผู้มีพระภาค พระองค์ได้เสด็จไปถึงในของชาวนานั้น กับพระอนุทเกรอแลหรือ ?" พระศาสดา ขอตวายพระพร มาหาพิศด. พระราชา. พระองค์ทอดพระเนตรเห็นอะไรในนานั้น ? พระศาสดา ถุงทรัพย์พันหนึ่ง มาหาพิศด. พระราชา ทอดพระเนตรเห็นแล้ว ได้รสอะไร ?" พระศาสดา คำขอนี้ มาหาพิศด. พระราชา พระเจ้าข้า ถ้าฉันนี้จงได้กระทำการอ้างบุคคล ผู้ซึ้งกับด้วยพระองค์แล้วไซร้ เขาก็ไม่ได้ชีวิต แต่เขากล่าวคำที่ พระองค์ตรัสแล้ว จงได้ชีวิต. [ไม่ควรทำกรรมที่ให้ผลเดือดร้อนในภายหลัง] พระศาสดา ทรงสับพระราชดำรัสนั้นแล้ว ตรัสว่า "ขอ ถวายพระพร มาหาพิศด, แม้อตามภาพกล่าวคำนี้ประมาณเท่านั้น นั่นเองแล้วก็ไป ความตามเดือดร้อนในภายหลัง ย่อมมีเพราะกระทำ กรรมใด กรรมนั้น ชื่อผู้บันทึกไม่พึงกระทำ" ดังนี้ เมื่อจะทรงรับ อนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระอาคเนย์ว่า :- "บุคคลกระทำกรรมใดแล้ว ย่อมเดือดร้อนใน ภายหลัง เป็นผู้มีหน้าม่วงด้วยน้ำตา ร้องไห้ เลยพลอยของกรรมเอง กรรมนัน อันบุคคล กระทำแล้ว ไม่ดีเลย."