พระอิฐมะทัณฑ์วัดอาแปลภาค 3 - หน้าที่ 142 : หน้า 144/288

ประโยค - พระอิฐมะทัณฑ์วัดอาแปลภาค 3 - หน้าที่ 142 พระราชา เจ้าบวชนิคมครรณ์ ผู้ไม่รู้แม้เหตุเพียงเท่านี้เที่ยวไปอยู่ ด้วยคิดว่า เป็นครู บอกแก่สาวของพระตกด้ว ยอมรู้ทุกอย่าง เพราะเหตุไร ? สนไหมอัญเจ้าเขมปรีด จงมีเถ้าเขาเจ้าเกิด ครหินนี้นั้นแหล อันพระราชาทรงปรับสินไหมแล้ว ด้วยอาการอย่างนี้ พวกนิครณณ์ ผู้เข้า ถึงลูกของครหินนี้นั้นแน่น อันสิริ คุตต์ โยนใส่อลอ [ครหินนั้นเตรียมแก้แค้นสิริ คุตต์] ครหินนั้นโกรธสิรีคุตต์นั้นแล้ว จำเลยแต่นัน ไม่พูดคับ ด้วยสิริ คุตต์ เป็นเวลาประมาณหนึ่ง คิดว่า "การเที่ยวไปโดย การาอย่างนี้ ไม่ควรแก่เรา การที่เราทำความชินหาย แม้แก่พวก ภิกษุผู้เข้าถึงลูกของสิริ คุตต์นั้น ย่อมควร" ดังแล้ว จึงเข้าไปหา สิริ คุตต์ กล่าวว่า "สหาย สิริ คุตต์" สิริ คุตต์ อะไร? สหาย. ครหินนับ ธรรมคาถาเต็มสาหายทั้งหลาย ย่อมมีการทะเลาะ กันบ้าง วิวารกันบ้าง ท่านไม่พูดอะไร ?, เพราะเหตุอะไร ท่านจึง ทำอย่างนั้น ? สิริ คุตต์ สหาย ข้าเจ้าไม่พูด ก็เพราะท่านไม่พูดกับข้าพเจ้า กรรมใด้บ้างข้าพเจ้า ทำแล้ว กรรมนี้งงเป็นอันทำแล้วเกิด ; เรายัง 2 จังไม่ทำเลยไมตรีกัน. จำเดิมแต่กาลนั้น สหายทั้ง 2 ย่อมยิน ย่อมมั่น ในที่แห่งเดียว