พระอึมปทิตดูดซึมแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 134 : หน้า 136/288

ประโยค - พระอึมปทิตดูดซึมแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 134 แล้ว ไม่มาสู่พึก ถอดต้นหทารพร้อมทั้งราก ปริฉาพานแล้ว." เมื่อพระศาสตรร์สบังนั้นแล้ว พิณได้พัดคลาดจากรักแร้งของมันนั้น ผู้ฉัน ความโศกคร่อง ลำดับนั้น ยักษ์นั้นเสียใจ ได้หยายไปในที่นั้นนั้นเอง ด้วยประการะนี้. แม้พระศาสตร กล่าวว่า "มารผู้ลำบาก เจ้าต้องอะไรด้วย สถานที่ลูกบุตรชื่อโคศิลาเกิดแล้ว, เพราะคนอย่างเจ้า ตั้งร้อย ตั้งพัน ก็ไม่อาจจะเห็นที่ ๆ โคศิลาเกิด" ดังนี้แล้ว ได้คร่าสพระคาถา นี้ว่า :- "มาร ย่อมไม่ประสงทางของท่านผู้มีสิทธิธิง พร้อมแล้ว มีปฏิยู่ด้วยความไม่ประมาท พ้นวิจาแล้ว เพราะรอบ เหล่านั้น." [แก่อารัก] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า เต่ คือ แห่งท่านนี้ปริพิพพาน เหมือนอย่างลูกบุตรชื่อโคศิลา มีวิญญาณไม่ตั้งอยู่ ปรินิพพานแล้ว ฉะนั้น. บทว่า สมปูนสีลาน คือ ผู้มีศีลบริสุทธิ์แล้ว. บทว่า อุป- มาทวิหาริน คือ ผู้อยู่วด้วยความไม่ประมาท กล่าวคือ ความไม่อยู่