พระธรรมปัทถุฉันแปล ภาค ๑ - หน้า 231 : หน้า 233/288

ประโยค - พระธรรมปัทถุฉันแปล ภาค ๑ - หน้า 231 "ถ้าพระสมณโคดม พึงเป็นใหญ่ ชัมพุทะนี้ พังไปสำนักของพระสมณโคดม แต่เพราะความที่ชัมพุทะวิเหลเป็นใหญ่ พระสมณโคดมจึงสั่งสมาสำบักชัมพุทะวิเหลนี้" พระศาสดา ทรงทราบความบริเวณของมหาชน จึงตรัสว่า "ชัมพุทะ เธองัดความสงสัยของพวกอุปัฏฐากของเธอเสีย" เธอกราบว่า "แก่มาพระองค์ ก็หวังพระพุทธดำริมีประมาณเท่านี้เหมือนกัน พระเจ้า" ดังนี้แล้ว เข้านามที่ ๔ ลูกขึ้น เหาะขึ้นสู่เทวาสมารถชวนาลด ทราบว่าร "พระเจ้าข้า พระผู้คลากเป็นพระศกาดของข้าพระองค์ ข้าพระองค์เป็นสาวก" แล้วลงมาถวายบังคม เหาะขึ้นสู่มหาสภารามา ะด้วยอาการอย่างนี้ คือ ประมาณ ๒ ชั่วโมงประมาณ ๓ ชั่วโมงแล้วลงมา ยังมหาชนให้ความนึกเป็นสาวก มาหาชนเห็นเหตุนี้แล้ว คิดว่า "โอ! ธรรมดาพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นผู้นำอาครรย์ มีพระคุณไม่ทรามเลย" พระศาสดาเมื่อสับมหาชน ตรัสอย่างนี้ว่า "ชัมพุทะนี้วางลักษณะทีผท่านนามแล้ว ที่ปลายลิ้นด้วยปลายหยักตลอดกลายประมาณเท่านี้ อยู่ในที่นี้ ด้วยหวังว่า เรายามเพ็ญการประพฤติคตนะ; ถ้าเธอฟังบำเพ็ญการประพฤติละลิน ๑๐๐ ปีจึงอุบาอุในไซร์, ก็การบำเพ็ญคะบะนั้น ยังไม่ถึงเสี้ยวแม่ที ๑๖ แห่งกุศโลดนาเป็นเครื่องตัดดองของเธอรับเกียรติสุดหรืออัด แล้วไม่บิริโกในบัตินี้" ดังนี้แล้ว เมื่ออทาทรสปอนสนิทแสดงธรรม ตรัสพระคาถานี้ว่า:-