พระยิ้มบทภูติ: ความขรึมของพระราชา : หน้า 211/288

ประโยค- พระยิ้มบทภูติถูกแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 209 พระราชาทั้งหลาย เป็นผู้ขรึม กิริยาดูเดือดร้อนก็ระทำความพินาศแม่มาก ด้วยการตัดมือและเท้าเป็นต้น ความพินาศพังมีแต่แก่เรา เพราะกรรมที่เธอทำ" พวกขุณครูไปสู่สวรรค์ ลูกองค์พระราชตรัสเรียกมาว่า "อะไร่นี้น" จึงกราบทูลว่า "สมบัติของมัน เอาดอกไม้สำหรับบำรุงพระองค์ภูมิพระศาสดาแล้ว มีมือปลามา สู่เรือ ถูกหม้อมันว่า "ดอกไม้จุ่ไหน?" ก็กล่าวคำนี้อึ้น, หน่อม้นปินดาเขาแล้ว กล่าวว่ากรรมพระราชทั้งหลายเป็นผู้ขรึม กิริยาดูเดือดร้อนก็ระทำความพินาศแม่มา ด้วยการตัดมือและเท้าเป็นต้น ความพินาศพิงมีแต่แก่เรา เพราะกรรมที่เธอทำ" ดังนี้แล้ว ก็ถึงเขามาในที่นี้ ; กรรมที่เธอทำ จงเป็นกรรมดีตาม จงเป็นกรรมชั่วก็ตาม กรรมเนืองจงเป็นของเขาเดียว; ขอบคุณ พระองค์ดิ์วงทรงทราบความที่เขาอับอั้นแม่องค์มันทั้งแล้ว." [พระราชาทรงทำเป็นก็รีัว] พระราชาทรงบรรจุสถาให้ดีผล ถึงพร้อมด้วยศรัทธา เป็นอริยสาวก ด้วยการเห็นทีแรกนั่นแล ทรงคำว่า "โอ่! ผู้หญิงนี้เป็นอินทผลา ไม่งามความเลื่อมใสในคุณเห็นบานนี้ให้คลื่นนั้น" ท้าวเธอ ทำเป็นดังว่า" เจ้าพ่ออะไร แม่ ? นายมาลากรนั้น กระทำการบูชา ด้วยดอกไม้สำหรับบำรุงเราหรือ ?" หญิงนี้ ทูลว่า "ขอเดชะ พระเจ้าข้า" พระราชาตรัสว่า "ความดีอนเจ้านั่นเขา กระทำแล้ว, เราจักรู้ว่าที่ควรทำก่อนนายมาลากรนี้คืออะไร? เพราะกระทำการบูชา