พระธัมมปทุตฺตะฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 161 : หน้า 163/288

ประโยค- พระธัมมปทุตฺตะฉบับแปล ภาค ๑- หน้าที่ 161 ไม่ขัดข้องในภาคทั้งหลายมีอุ้มคือเป็นต้น ประทับอยู่ในพระวิหารใกล้เคียง พระองค์ทูลถามพระศาสดานั้นแล้ว จงทรงกระทำตามพระโอวาทของพระองค์เกิด. ครั้งนั้นแหละ พระราชาเสด็จไปทรงกับพระนางมัลลิกา ด้วยยานเปา ถูกมรณภัยลูกตามแล้ว ไม่อาจจะทูลอะไร ได้ ถวายบังคนพระศาสดาแล้ว ประทับนั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง ลำดับนั้น พระศาสดาทรงทักทายพระราชนั้นก่อนว่า "เชิญเด็จ มหาพิธร พระองค์เสด็จมาแต่ไหนแต่วันนักแล?" พระราชาโม้มันก็ทรงนั่งนิ่งเงียบ ลำดับนั้น พระนางมัลลิกา กราบบูชาแต่พระผู้มพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์เจริญ ได้ทรงว่าพระราชทรงสัมเสียง (ประหลาด) ในระหว่างแห่งมัชฌิมญาณ เมื่อชั้นนั้นว่าถึงจริงง บอกเหตุนี้น่าแก้โรคีด ปูรโธ กราบบูชา "อันตรายแห่งชีวติ จึงมีแก่พระองค์ เมื่อพระองค์จับสัตว์อย่างละ ๑๐๐ ทุกชนิด บูชายัญ ด้วยโลหิตในกองของสัตว์เหล่านั้น เพื่อประโยชน์แก่อันจุติอันตรายนั้น พระองค์จึงได้มีชีวิต" พระราชาให้จับสัตว์ไว้เป็นอันมาก เพราะเหตุนัน หมอนั่นฉันจึงพระราชมา ณ ที่นี้...". พระศาสดา. ได้ยว่า อย่างนั้นหรือ? มหาพิธร. ราชา. อย่างนั้น พระเจ้าขา. พระศาสดา. เสียง พระองค์อารงสั่งแล้ว อย่างไร? พระราชานั้น ทูลโดยทำองค์ที่พระองค์สั่งแล้ว. แสดงว่าจะเป็น อันเดียวได้ปรากฏแต่พระยอดตะ เพราะทรงสั่งเนื้อความนั่น. ลำดับ