พระธรรมปาฏิหาริย์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 125 : หน้า 127/288

ประโยค - พระธรรมปาฏิหาริย์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 125 พระภูปากากาล ยังเป็นอยู่, เทพบุตรผู้มีศักดิ์เสมอกัน ๑ องค์ เหล่านี้ คือ จุฬาภรเทพบุตร, มหากาพบุตร, อนาควันเทพบุตร ทำลายกายกรรมแล้ว ได้คิดในที่ใกล้สองข้างกระผม มีดีมากกว่า กระผม; ก็จะผม เมื่อเทพบุตรทั้ง ๑ นั้น พวกบริจาคกลางสู่ ระหว่างถนน ด้วยคิดว่า จัดเล่นนักขัตถุมัย' คำหนีเข้าตาคมหนัก, เพราะเดชจากสรีระของเทพบุตรทั้ง ๑ นั้น ทั่วมันทรีระของกระผม, เดชจากสรีระของกระผม ไม่ว่าทันสรีระของเทพบุตรทั้ง ๑ นั้น, ใครจะเชื่อใจว่าน่ะจะผมล่า? ขอรับ. พระเณรแม่เมื่อเป็นอย่างนั้น ตั้งแต่นี้ต่อไป พระองค่อ่าได้ ลวงถวายทานแก่ตามภาพอย่างนี้. สักนะ. เมื่อกระผมลวงถวายทานแก่ท่าน, ดูคล้ายจะมีเกาะกระผม 或ไม่มี? พระเณรมี พระองค. สักนะ. เมื่อเป็นอย่างนี้ การทำกุศลกรรม ก็จัดเป็นหน้าที่ ของกระผม ขอรับ. ท้าวเธอรัสอยู่ด้านนั้นแล้ว ทรงไหว้พระเณร พานุงสุขา ทรงทับทักษิณพระเณรแล้ว เหาะขึ้นสู่วาสน ทรงเปล่งอุทานว่า:- "แม่ทานที่เป็นทานอย่างเยี่ยม เราได้ดังไว้ ดีแล้ว ในพระอัสสล"