พระอุทยิเรนะ: ธรรมบทในพระธัมมปทุตฺตะ : หน้า 193/288

ประโยค๒ - พระธัมมปทุตฺตะฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 191 ๕. เรื่องพระอุทยิเรนะ [๔๙] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระอุทยิเรนะ ตรัสพระธรรมเทคนิคนี้ว่า "ยาวชีวามิ เจา พาโล" เป็นต้น. [คนไม่รู้มักถอดตัว] "ได้ยินว่า พระอุทยิเรนะนั้น เมื่อพระอรหันต์หลักไปแล้วไปสู่โรงธรรมแล้ว นั่งบนธรรมสนาม ต่อมาวันหนึ่ง พวกภิกษุอุดคูดูดูก็เห็นพระอุทยิเรนะแล้วเข้าว่า "ภิกษูนี้จกเป็นพระมหากระฮะผู้พูหสุด" จึงถามปัญหาปฏิสัมฤทธิ์ด้วยขันธ์เป็นต้นแล้ว ตติเตียนท่านผู้ไม่รู้ซึ่งพระพุทธองค์ว่า "นี่พระอุทยิเรนะอยู่ในพระวิหารเดียวกัน กับพระพุทธเจ้า ยังไม่รู้ธรรมนั้นว่ากัน จึงทรงพระคาถานี้ว่า:- "ถ้ากนาพลด เขาไปยังลบัฉันตอกอยู่ แม้งน ตลอดชีวิต, เขาอ่อนไม่รู้ธรรม เหมือนทัฟพี ไม่รู้สแกง จะนั่น." * พระหมาเหน ป. ธ. ๗ วัดสมพงษ์ แปล. (ต่อมาเป็นพระเทพปัญญาณมั่น).