ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระสมบัติปัทถุถูกแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 136
๑๒. เรื่องครหานี้ [๔๔๔]
[ข้อความเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปราศจากของนิครนถ์ ชื่อครหานี้ ตรัสพระธรรมเทสนาว่า "ยถ สงคราม-ธาณสุ" เป็นต้น.
[เป็นสหายกันแต่เลื่อมใสวัดดูไม่ตรงกัน]
ความพิสดารว่า ในกรุงสาวัตดี ได้มีชนผู้เป็นสหายกัน ๒ คน คือ สีริคุตต์ ๑ ครหานี้ ๑. ใน ๒ คนนี้ สีริคุตต์ เป็นอุบาสก, ครหานี้ เป็นสาวกของนิครนถ์ พวกนิครนถ์ ย่อมกล่าวว่า ครหานี้เนื่อง ๆ อย่างว่า "การที่ท่านพูดสีริคุตต์ ผู้สหายของท่านว่า 'ท่านเข้าไปหาพระสมบัติโดนทำไม ? ท่านก็ได้อะไรในสำนักองค์พระสมบัติโดนมัน' ? ดังนั้นแล้ว กล่าวสอนโดยอาการที่สีริคุตต์เข้ามาหาพวกเราแล้ว จักให้ไทยธรรมแก่พวกเรา จะไม่ควรหรือ ?" ครหานี้ ฟังคำของนิครนถ์เหล่านั้นแล้ว ก็หันไปพูดคะสีริคุตต์ในที่ ๓. เขียนและนั่งแล้วเป็นต้น อย่างนี้ว่า "สหายประโยชน์อะไรของท่านด้วยพระสมบัติโดนเก่า ? ท่านเข้าไปหาพระสมณโคดมมันจักได้อะไร ? การที่ท่านเข้าไปหาพระผู้เป็นเจ้าของเรา แล้วถวายทานแก่พระผู้เป็นเจ้าเหล่านั้น จะไม่ควรหรือ ?" สีริคุตต์แม่ฟังคำของครหานั้นนี้ ก็ยิ่งเองเสียหลายวัน รำคาญแล้ว วันหนึ่งจึงพูดว่า "เพื่อน ท่านมั่นมาพูดคะเราในที่ ๓ ยิ่งแล้วเป็นต้น"
* พระมหาหนุฬาลีป.๑๑.๖ วัดปทุมวนาราม แปล